Her yıl, kalp krizi şikâyetleriyle acil servislere başvuran milyonlarca hastadan yaklaşık %10'una kalp krizi tanısı konulmaktadır. Hasta potansiyelinin bu denli yüksek olması, hastanelerde ciddi bir yoğunluğa neden olmaktadır. Kardiyak markörler, akut miyokard infarktüsünün (AMİ) tanısında ve non-kardiyak vakalarda spesifik ve hızlı sonuçlar vermesi açısından önemlidir. Bu çalışmada; kardiyak markörlerin AMİ erken tanısındaki önemi ve lipid profilinin AMİ üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Dumlupınar Üniversitesi Evliya Çelebi Eğitim Araştırma Hastanesi Koroner Yoğun Bakım Ünitesi'nde AMİ teşhisiyle tedavi edilen 27 hasta (8 kadın, 19 erkek) ve 33 sağlık sağlıklı bireylerde (9 kadın, 24 erkek) serum troponin (TnT), kreatin kinaz (CK), CK-MB, alanin aminotransferaz (ALT) , aspartat aminotransferaz (AST), laktat dehidrogenaz (LDH), trigliserid, total kolesterol (TC), LDL-kolesterol (LDL-c), ve HDL-kolesterol (HDL-c) düzeyleri rutin biyokimyasal metotlarla analiz edildi. İstatistiki analizlerde, hasta grubunun ALT, AST, CK, CK-MB, LDH ve TnT parametreleri kontrol ile karşılaştırıldığında çok yüksek bulunmuştur (p < 0.0001). Trigliserit, LDL-kolesterol, Total Kolesterol ve HDL-kolesterol düzeylerinde istatistiksel olarak tespit edilen anlamlılıklar sırasıyla (p < 0.001), (p < 0.05), (p < 0.05), (p > 0.1) şeklindedir. Kardiyak markör analizinin AMİ teşhisi için oldukça spesifik bir belirleyici olduğu, non-kardiyak vakaların elimine edilmesinde büyük kolaylık sağladığı düşünülmektedir.

No abstract

No abstract

Background: Decreased concentration of both oestrogen hormone and vitamin D in postmenopausal period may lead to oxidative stress, lipid peroxidation, dyslipidaemia, osteoporosis, and cardiovascular diseases. The objectives of this study were to determine and compare the serum levels of oxidative stress parameters; TOS, TAS, OSI, PON-1, ARYL in postmenopausal and fertile women of Kutahya city, Turkey. Materials & Methods: This cross-sectional study was conducted at Department of Biochemistry, Faculty of Medicine, Kutahya University of Health Sciences, Kutahya, Turkey from July, 2016 to December, 2016. Kutahya is a city in western Turkey, with population of 237,804 as per 2011 estimates. Two samples were drawn from this population with consecutive technique. Study group included 40 menopausal women, while control group included 40 healthy fertile women. After overnight fasting, venous blood samples were collected, centrifuged, aliquoted into a polystyrene tube, and aliquots were stored at -80°C until measurement for total oxidant status (TOS), total antioxidant status (TAS), paraoxonase-1 (PON-1), and arylesterase (ARYL) measurements were made. Levels of TOS, TAS, OSI, PON-1, ARYL were five research variables on ratio scale. ‘Normal’ data were described by mean, range and SD and skewed data by median, Q1, Q3 and IQR with 95% confidence intervals. For normal data, independent-samples t-test and for skewed data Mann–Whitney U test was used for hypotheses testing. Results: Serum total oxidant status (TOS) and oxidative stress index (OSI) levels were significantly higher (p-value .015 & .003 respectively), and serum paraoxonase-1 (PON-1) and arylesterase (ARYL) levels were significantly lower in postmenopausal than fertile women (p-value <.0001 & .0005 respectively), with no statistical difference for serum total antioxidant status (TAS) levels between the two groups (p-value .186). Conclusion: Postmenopausal period is associated with oxidative stress and decreased antioxidant defence. HDL-c-dependent PON-1 and ARYL activities are also reducing due to a decrease of HDL-c with menopause. Elevated levels of TOS and OSI, decreased levels of PON-1 and ARYL may lead to various life-threatening diseases such as cardiovascular disorders or cancer.

Böbreğin, normalde tiroid hormonlarının metabolizmasında, parçalanmasında ve atılmasında önemli bir rol oynadığı bilinmektedir. Bu durumda böbrek fonksiyonunda meydana gelen bir bozulmanın, tiroid fizyolojisini de etkilemesi beklenmektedir. Çalışmamızda; hemodiyaliz tedavisi gören kronik böbrek yetmezliği olan hastalarda, tek bir hemodiyaliz seansının tiroid fonksiyonuna etkisini araştırmayı ve hemodiyaliz hastalarında tiroid fonksiyon testleri ve bazı biyokimyasal parametreleri sağlıklı gruplarla karşılaştırmayı amaçladık. 29 hastadan (ortalama yaş: 46.17 ± 14.93) diyaliz öncesi ve sonrasında aldığımız kan örnekleri ile kontrol grubu olan 28 sağlıklı katılımcıdan (ortalama yaş: 40.79 ± 14.42) aldığımız kan örnekleri otoanalizör ile analiz edildikten sonra istatistiksel olarak değerlendirildi. Diyaliz öncesi ve sonrası örnekler karşılaştırıldığında TT4, FT3 ve FT4 değerleri istatistiki olarak anlamlı bulundu (sırasıyla p < 0.01, p < 0.05 ve p < 0.05). Ayrıca; diyaliz sonrası ve kontrol grubunun örnekleri incelendiğinde, TT3 ve TSH düzeylerinde bir anlamlılık tespit edilmezken (p > 0.1), aynı grubun TT3 (p < 0.01), FT3 (p < 0.001) ve TSH (p < 0.05) değerleri arasında istatistiki olarak önemli düzeyde bir anlamlılık tespit edilmiştir. Buna ek olarak, diyaliz öncesi grupta kreatinin-FT4 (p < 0.01) ve diyaliz sonrası grupta kreatinin-üre (p < 0.001) değerlerinin de pozitif bir korelasyon gösterdiği tespit edilmiştir. Bu çalışmada kronik böbrek yetmezliği olan hastalarda tiroid bozukluklarının teşhisinde tiroid fonksiyon testlerinin önemini değerlendirerek tiroid fonksiyon testlerinin hemodiyaliz hastalarının tedavisinde önemli olabileceği kanaatine vardık.