Amaç: Hemşirelerin iş yükü algılarının ve tıbbi hataya olan eğilimlerinin belirlenmesi, hataların öngörülebilmesini ve gerekli yaklaşımların geliştirilmesini sağlayacaktır. Bu çalışma, cerrahi hemşirelerinin iş yükü algıları ile tıbbı hataya eğilimleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki çalışmaya, Türkiye'nin iki farklı bölgesinde yer alan iki devlet hastanesindeki 139 cerrahi hemşiresi dahil edilmiştir. Verilerin toplanmasında Tanımlayıcı Form, Bireysel İş Yükü Algısı Ölçeği, Tıbbi Hataya Eğilim Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde Statistical Package for Social Sciences (SPSS) 23 kullanılmıştır. Verilerin normal dağlımı Shapiro-Wilk testi ile değerlendirilmiştir. Sayı, yüzde, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis ve Spearman Correlation analizi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan hemşirelerin yaş ortalamaları 34.78±7.79 olup, %62.6'sı meslek hayatları boyunca tıbbi hata ile karşılaşmıştır. Çalışmamızda, hemşirelerin tıbbi hataya eğilimleri düşük (232.81±17.95), bireysel iş yükü algıları (100.30±12.79) olumlu olarak belirlenmiştir. Hemşirelerin bireysel iş yükü algılarının, tıbbi hataya eğilime yol açan tüm boyutlarla ilişkili olduğu saptanmış olup (p<0.05), özellikle meslektaş ve birim desteği boyutlarının, tıbbi hataları önlemede etkili olabileceği ortaya konmuştur. Yönetici pozisyonunda olan bireylerin de tıbbi hataya eğilimi azaltma yönünde etkilerinin olacağı saptanmıştır. Hemşirelerin iş memnuniyeti ve bulundukları birim/pozisyonda kalma niyetleri azaldıkça tıbbi hataya olan eğilim artmaktadır. Sonuç: Hemşirelerin çoğunluğu tıbbi hata ile karşılaşmışlardır. Hemşirelerin bireysel iş yükü algıları ile tıbbi hataya eğilimleri arasında çok boyutlu bir ilişki olduğu saptanmıştır. Sistem kaynaklı problemlerin çözülmesi, çalışma koşullarının iyileştirilmesi, hemşirelerin görevleri dışında işleri yapmalarının önlenmesinin iş yükü algıları ile birlikte tıbbi hataya olan eğilimlerini de azaltabilir.

Araştırma, cerrahi dersi alan hemşirelik öğrencilerinin kendi kendine öğrenmeye hazır oluş, klinik karar verme ve yansıtıcı düşünme düzeylerinin incelenmesi amacı ile yapılmıştır. Araştırma Ege bölgesinde bir üniversitede "Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği" dersi alan 141 öğrenci ile gerçekleştirildi. Veriler; Tanıtıcı Özellikler Formu,

Amaç: Bu araştırma, cerrahi girişim geçiren hastaların beslenme durumlarının ağrı ve mobilizasyona etkisinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel tipte bu çalışma Türkiye ‘nin batısında bir Üniversite Hastanesinin cerrahi kliniklerinde Ocak-Kasım 2021 tarihleri arasında 252 hasta ile gerçekleştirilmiştir. Veriler, Veri Toplama Formu, Nütrisyonel Risk Tarama Formu (NRS-2002), Kısa Ağrı Envanteri (KAE) ile toplanmıştır. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 59,28±14,73, aç kalma süre ortalamaları ameliyat öncesi 8,72±3,18, ameliyat sonrası 9,35±9,24 olarak saptandı. Hastaların mobilizasyon zamanı ortalamaları 15,18±9,58 saat, ağrı puan ortalamaları 4,77±1,44’ tü. Hastaların % 34,5’inde(n=87) beslenme yetersizliği riski olmasına rağmen %8,2’i (n=21) beslenme desteği almaktaydı. Hastaların NRS puanları ile ameliyat öncesi açlık süresi, ameliyat sonrası oral alım süresi ve ilk mobilizasyon zamanı arasında pozitif yönde, istatistiksel olarak anlamlı ilişki tespit edilmiştir (p

Resumo Objetivo O estudo foi realizado para revelar vivências de adolescentes e suas famílias a curto prazo após a cirurgia para correção de escoliose. Métodos Este estudo teve um delineamento descritivo qualitativo, e os dados foram coletados de adolescentes com história de cirurgia para correção de escoliose (n=17) e seus familiares (n=9), através de entrevistas em profundidade. Os dados assim obtidos foram analisados usando análise de conteúdo. Resultados Surgiram cinco temas principais: queixas físicas, ambiente desconhecido (centro cirúrgico e unidade de terapia intensiva), mudanças emocionais, querendo que seus pais fiquem com eles e preocupações com o futuro. Tanto os adolescentes como seus familiares relataram que os adolescentes experimentaram não só problemas físicos e emocionais mas também preocupações com o futuro após a cirurgia. Conclusão Os enfermeiros devem ficar junto com os adolescentes e suas famílias e permitir que eles expressem seus sentimentos antes da cirurgia. É importante informá-los antes da cirurgia para aliviar sua ansiedade e melhorar a adaptação. Criar um ambiente adequado em salas de recuperação e unidades de terapia intensiva, onde os adolescentes podem frequentemente ver seus pais, pode ajudá-los a ter um psiquismo melhor. Além disso, programas educacionais devem ser propostos para serem oferecidos no momento da alta e métodos interativos devem ser usados para permitir que eles compartilhem seus pensamentos sobre o futuro.

No abstract

urrently, together with the increase of lifespan, increase in obesity and degeneration in knee joint have increased the number of total knee arthroplasty (TKA) operations. Primary indication of TKA is osteoarthritis which reduce pain, improves joint function, ability to activities of daily living (ADL) independently, increasing satisfaction. 1-5 Optimal outcomes for TKA are connected with patients' conscious post-operative behaviours, adaptation to rehabilitation, support and good management of co-morbid con

No abstract

Objective: To determine the workload perceptions and malpractice tendency of nurses working in the operating room. Methods: A descriptive, cross-sectional study was conducted with 92 operating room nurses from 3 provinces of Turkey. The data were analyzed by using the numbers, percentages, the Mann-Whitney U test and the Kruskal Wallis test. Results: The mean age of the nurses was 35.19±6.11; 50% of the nurses had operating room working duration of 1-5 years, and 78.3% of the nurses had weekly working hours more than 40 hours. A total of 33.7% of the nurses stated that they came across with one malpractice case. The mean "Individual Workload Perception Scale(IWPS)" score of the participants was 98.82±9.39, and the mean "Malpractice Tendency Scale(MTS)" score was 225.59±12.75. There was a statistically significant difference between the communication subscale mean scores of the participants on the MTS according to their time in the profession. There were statistically significant differences between the gender of the participants and the overall IWPS mean score, the managerial support subscale mean score, and the workload subscale score. Statistically significant differences were detected between the working time of the nurses and the managerial support subscale and the workload subscale scores. Significant differences were detected in the participants' mean scores on the intention to stay at work subscale of the IWPS according to the operating room working time of the participants. Conclusion: Teamwork and effective communication in the operating room are two critical factors in ensuring patient safety. Eventually, approaches to be developed to foresee and prevent malpractice in operating rooms may ensure a safe perioperative process. The job descriptions of the operating room nurses should be reviewed. Training should be planned to strengthen team communication. Patient safety culture should be expanded in the health care team through monitoring and work flow charts.