Background The decision of fasciotomy or amputation in crush syndrome is controversial and challenging for surgeons. We aimed to share our experiences after the Kahramanmaraş earthquake, to predict the severity of crush syndrome and mortality, and to guide the surgical decision. Methods The clinical data of patients during their first week of hospitalization were analyzed retrospectively. Totally, 233 crush syndrome patients were included. Demographic data, physical and laboratory findings, surgical treatments, and outcomes were recorded. Results The mean time under the rubble was 41.89 ± 29.75 h. Fasciotomy and amputation were performed in 41 (17.6%) and 72 (30.9%) patients. One hundred and two patients (56.7%) underwent hemodialysis. Fifteen patients (6.4%) died. Lower extremity injury, abdominal trauma, and thoracic trauma were associated with mortality. Mortality was significantly increased in patients with thigh injuries (p = 0.028). The mean peak CK concentration was 69.817.69 ± 134.812.04 U/L. Peak CK concentration increased substantially with amputation (p = 0.002), lower limb injury (p < 0.001), abdominal trauma (p = 0.011), and thoracic trauma (p = 0.048). Conclusions Thigh injury is associated with the severity of crush syndrome and mortality. Late fasciotomy should not be preferred in crush syndrome. Amputation is life-saving, especially in desperate lower extremity injuries.

The aim of this study was retrospective assessment of the reduction quality, hospitalization time, and relief of pain in hematoma block assisted closed reduction versus sedoanalgesia assisted closed reduction. Materials and Methods: There were 106 patients included who diagnosed as isolated displaced distal fracture of radius and treated with closed reduction. Hematoma block was used in 45 patients and sedoanalgesia was used in 61 patients. Midazolam (0,1 mg/kg) and fentanyl (1 mcg/kg) combination was administered as the sedoanalgesic agent, and lidocaine (10 ml, 1%) as the local anaestetic. Demographic data, fracture type according to Frykman classification, and mechanism of trauma were noted. Pain status of patients were recorded by using the Visual analog scale (VAS). Sarmiento criteria was used for the evaluation of the reduction quality. Cost of the analgesic procedure was assessed based on the prices of the analgesia procedures, used pharmaceuticals and medical consumables. Results: Both groups were similar in terms of gender, age, fracture type and affected side., Hospitalization time was shorter in hematoma block group, and VAS was significantly lower. Quality of reduction was similar in both groups. Cost per patient was four times higher in sedoanalgesia group compare to hematoma block group. Conclusion: Hematoma block is an effective, easily performed method that can be used prior to the closed reduction of the distal radius fractures to relieve the pain. Older patients can be susceptible to adverse effects of sedoanalgesia and hematoma block can be chosen as a more reliable method to provide the analgesia. Amaç: Bu çalışmanın amacı deplase distal radius kırıklarının redüksiyonu sırasında, analjezi amaçlı kullanılan hematom bloğu ve sedoanaljezi tekniklerinin redüksiyon kalitesi, hastanede kalış süresi ve ağrı kontrolü açısından retrospektif olarak karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: İzole deplase distal radius kırığı tanısı ile kapalı redüksiyon uygulanan 106 hasta değerlendirildi. Hastaların 45'ine hematom bloğu, 61'ine sedoanaljezi uygulandı. Sedoanaljezik olarak midazolam (0,1mg/kg) ve fentanyl (1 mcg/kg), lokal anestezik olarak da lidokain (10 ml %1) kullanıldı. Demografik veriler, Frykman sınıflamasına göre kırık tipleri ve travma mekanizmaları değerlendirildi. Hastaların ağrı değerlendirmesi Vizüel analog skala (VAS) ile yapıldı. Redüksiyon kalitesi Sarmiento kriterlerine göre değerlendirildi. Analjezi yöntemlerinin maliyet değerlendirilmesi prosedürlerin ücretleri, kullanılan ilaçlar ve medikal malzemeler üzerinden yapıldı. Bulgular: Her iki grup cinsiyet, yaş, kırık tipi ve etkilenen taraf açısından benzerdi. Hematom bloğu grubunda hastanede kalış süresi daha kısa idi ve VAS skoru belirgin olarak daha düşüktü. Redüksiyon kalitesi her iki grupta benzerdi. Hasta başı maliyet, sedoanaljezi grubunda hematom bloğu ile karşılaştırıldığında dört kat fazla idi. Sonuç: Hematom bloğu, distal radius kırıklarının redüksiyonu öncesi ağrıyı azaltmak için kullanılan kolay ve etkili bir yöntemdir. Özellikle...

5FU can inhibit fusion, fibrosis and unwanted scar tissue in spinal surgery. We believe that after further studies on its local delivery dose, it can be used in humans for inhibition of unintended fusion.

The aim of our study was to compare the absorbable and non-absorbable suture materials used in hand extensor tendon repairs in terms of reoperations related to suture reaction-irritation. Materials and Methods: Patients who admitted to our institute with extensor tendon injury of the hand and underwent surgical repair were evaluated retrospectively. Patients who met the inclusion criteria were divided into two groups according to the suture materials as absorbable suture (AS) (polydioxanone) group and non-absorbable suture (NAS) (polypropylene) group. Age, gender, side, and necessity of suture reaction related surgery were compared between groups. Repaired tendons and injury levels were enrolled for both groups. Cases with reoperation due to the suture reactions were assessed. Results: There were 250 tendons of 172 patients met the inclusion criteria. One hundred and three (59.9%) patients were in NAS group and 69 (40.1%) were in AS group. Distribution of age, gender, and side were similar in both groups. There were 31 cases required suture related reoperation during follow-up. 29 (93.5 %) patients were in NAS group and 2 (%6.5) were in AS group. %74.2 of the cases were seen at zone 5 and 6 level, and frequently after the repair of extensor tendons of 2 nd and 3 rd digits. Conclusion:We have found that NAS (polypropylene) suture use for extensor tendon repair increased the suture related reoperation risk. Hence, we thought that AS use for extensor tendon repair can be more appropriate since the soft tissue coverage is relatively weaker than the flexor site.

No abstract

No abstract

büyümekte olan iskelete tek seferde kalıcı müdahalede bulunmak her zaman mümkün olmayıp devam eden büyüme nedeniyle nüks oluşabilmekle birlikte, dezavantaj gibi görülen bu durum büyümenin yönlendirilmesi amacına yönelik olarak, doğru zamanda uygulandığında tedavinin kalıcı sonuç vermesini sağlayabilmektedir. Dolayısıyla deformite tedavisinin sadece anatomik bölgeye ve açısal büyüklüğe göre değil, etiyoloji ve yaş faktörleri de göz önünde bulundurularak planlanması gereklidir. ETİYOLOJİÇocuk ve adölesan yaş grubunda deformiteler genellikle doğumsal, gelişimsel ve edinsel olarak U niapikal tibia deformitesi, tibianın tek apeksi (apex: tepe noktası) olan defomitelerini tanımlar. Diz ve ayak bilek eklem çevresinde dizilimi etkileyen tibia deformiteleri doğumsal veya edinsel nedenlere bağlı olarak görülebilir. Mekanik eksenin düzeltilmesi başta diz olmak üzere alt ekstremitenin diğer eklemlerinde uzun dönemde gelişebilecek dejenerasyonun engellenmesini sağlar. [1,2] Deformite, metafiz veya diyafiz yerleşimli olarak ortaya çıkabilir. Dikkatli bir klinik ve radyolojik değerlendirme ile apeksin tespit edilmesi, osteotominin nereye, ne şekilde yapılacağı ve kemik parçaların nasıl yönlendirileceği konusunda yol gösterir. Çocuk ve adölesanlar ile erişkin hastalarda deformite etiyolojisi ve klinik seyri farklıdır. [3] Deformiteli

Amaç: Enkondrom, falanks ve metakarpusun en sık görülen tümörüdür. Çeşitli teknikler ve yöntemler uzun süredir araştırılmaktadır. Enkondromlu geniş bir hasta yelpazesinde yapılan küretaj ve kullanılan kemik greftinin klinik ve radyolojik sonuçlarını incelemeyi amaçladık. Yöntem: Çalışmaya enkondrom tanısı ile ameliyat edilen 47 hasta dahil edildi. Küretaj sonrası oluşan kavite kemik greftleri ile dolduruldu. Hastaların ortalama yaşı 29.32±15.08 yıl, takip süresi 28.47±25.10 aydı. Standart takip protokolüne uymayan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Deneyimli bir ortopedik cerrah radyolojik sonuçları değerlendirdi ve nüksleri olan hastalar için MRG görüntüleri ve raporları hastane veri tabanından alındı. Eklem hareket açıklığı ve gözlenen deformiteye göre klinik değerlendirme yapıldı. Bulgular: Ortalama konsolidasyon süresi 3.08±2.19 aydı. Nüks oranı %6.4’tü. Kırık ile ya da kırıksız başvuran gruplar arasında, allogreft ve otogreft grubu arasında klinik ve radyolojik sonuçlar açısından fark yoktu. Sonuç: Küretaj ve greftleme, enkondrom için hala güncel ve güvenilir bir yöntemdir.