Objectives Feline otitis externa is a multifactorial dermatological disorder about which very little is known. The objective of this study was to map the prevalence of external ear canal disorders and the pathogens causing otitis externa in stray cats roaming around the region of Ghent, Belgium. Methods One hundred and thirty stray cats were randomly selected during a local trap-neuter-return programme. All cats were European Shorthairs. This study included clinical, otoscopic and cytological evaluation of both external ears of each cat. Prospective data used as parameters in this study included the sex, age and body condition score of each cat, as well as the presence of nasal and/or ocular discharge, and the results of feline immunodeficiency virus (FIV) and feline leukaemia virus (FeLV) Snap tests. Results Remarkably, very few (sub)clinical problems of the external ear canal were found in the stray cat population. Malassezia species was by far the most common organism found in the external ear canals of the 130 stray cats. A total of 96/130 (74%) cats were found to have Malassezia species organisms present in one or both ears based on the cytological examination. No correlation was found between the parameters of sex, age, body condition score, the presence of nasal and/or ocular discharge and FIV and FeLV status, and the presence of parasites, bacteria or yeasts. Conclusions and relevance This study provides more information about the normal state of the external ear canal of stray cats. The ears of most stray cats are relatively healthy. The presence of Malassezia species organisms in the external ear canal is not rare among stray cats.

Een vier jaar en acht maanden oude whippet werd aangeboden met een chronische huidwonde ter hoogte van het mediale aspect van de rechterelleboog. Wegens de chroniciteit van de wonde werd het wondbed eerst zorgvuldig gedebrideerd en nadien behandeld met negatieve druktherapie. Deze relatief nieuwe techniek in de diergeneeskunde biedt allerlei voordelen die het genezingsproces van een chronische wonde ten goede komen. In de huidige casus leidde de negatieve druktherapie in eerste instantie tot de snelle ontwikkeling van een mooi granulatiebed. Om een optimaal eindresultaat te bekomen werd daaropvolgend gebruik gemaakt van een autologe huidtransplantatie (“full-thickness mesh graft”), die eveneens onder negatieve druktherapie werd geplaatst. Dit zorgde, ondanks de lastige lokalisatie van de wonde, voor een snelle aanhechting en optimale overleving van de huidgreffe. Na amper vier weken was de wonde nagenoeg volledig geheeld, terwijl ze eerder, ondanks allerlei behandelingen, gedurende meer dan twee maanden geen genezing vertoonde.

Tijdens het spelen met stokken kan een orofaryngeale perforatie ontstaan. Acute klachten zijn pijn, bloedverlies uit de mond, dysfagie of zelfs ademhalingsklachten. Chirurgische exploratie van de halsstreek is noodzakelijk om de perforatiegang te spoelen en eventueel aanwezige contaminanten (houtfragmenten, gras, zand) te verwijderen. Tenzij de oesofagus in het proces betrokken is (15-50% mortaliteit), is de prognose na stoktrauma gunstig. De kans op het ontwikkelen van een fistel bedraagt 1%. Wanneer het initiële trauma echter niet wordt herkend of behandeld, ontstaat een chronische presentatie (> 7 dagen oud) die wordt getypeerd door abcesvorming of drainerende fistelgangen. Medische beeldvorming is dan aangewezen om de locatie van de achtergebleven, migrerende houtfragmenten te bepalen. Ondanks uitgebreide chirurgische exploratie treden bij een derde van deze honden recurrente symptomen op.

A 5.5-year-old Beagle was evaluated for abnormal swallowing and a head tilt of a two-weeks duration. Inspection of the throat and external ear canal revealed an intact but abnormally bulging eardrum. Computed tomographic (CT) examination showed a right-sided tympanic bulla filled with soft-tissue density material, a partially lytic ventral wall and lysis of the petrosal part of the temporal bone. Through ventral bulla osteotomy, sterile cholesterol granuloma and cholesteatoma were diagnosed. The dog recovered but the head tilt re-appeared eight months after surgery. A new CT scan showed expanded lysis of the tympanic wall and increased bone lysis within the petrosal portion of the temporal bone. The owner elected for no further treatment. Another two years later, a third CT scan was performed. Prominent intracranial involvement was present. In contrast to the extent and the progression of the changes, the dog was clinically stable.

Een zes jaar oude, vrouwelijke, gecastreerde cavalier king charles werd aangeboden voor verderonderzoek en behandeling van een recidiverende zwelling ter hoogte van de linkerkaakregio. Opbasis van een klinisch en echografi sch onderzoek werd de waarschijnlijkheidsdiagnose van eensialocele van de linkerparotisspeekselklier gesteld. Er werd besloten tot chirurgische excisie van despeekselklier. Tijdens de chirurgie werd een cysteus proces van de parotisspeekselklier, verbondenmet een meer ventraal gelegen cyste, gevisualiseerd. Zowel de parotisspeekselklier als de ventralecyste werd vrijgeprepareerd en verwijderd. Op basis van een histopathologisch onderzoek vanhet verwijderde weefsel werd de diagnose van een branchiale cyste gesteld. Afgezien van eengedeeltelijke facialisparalyse de eerste dag postoperatief, verliep het herstel vlot. Tot op heden,inmiddels meer dan een jaar postoperatief, werd geen recidief vastgesteld.