Σχέση Μεταξύ Της Ξηροδερμίας Των Άκρων Ποδών Με Την Εμφάνιση Ελκών Σε Άτομα Με Σακχαρώδη Διαβήτη

Abstract

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) αποτελεί σύγχρονη μάστιγα της ανθρωπότητας. Οι επιπλοκές των ποδών είναι οι σοβαρότερες και οι πλέον αυξημένου οικονομικού κόστους ανάμεσα στις επιπλοκές του ΣΔ. Μεταξύ αυτών, κυρίαρχη θέση κατέχει ο Διαβητικός Πούς (ΔΠ). Ως ΔΠ ορίζεται ο πους των ατόμων με ΣΔ με εξέλκωση, λοίμωξη ή/και καταστροφή των εν τω βάθει ιστών, που συσχετίζεται με νευρολογικές διαταραχές και ποικίλου βαθμού Περιφερική Αγγειακή Νόσο (ΠΑΝ) των κάτω άκρων.Ως Διαβητική Νευροπάθεια (ΔΝ) ορίζεται η βλάβη των νεύρων που εμφανίζεται στο ΣΔ και μπορεί να είναι κλινικά έκδηλη ή υποκλινική. Χαρακτηρίζεται διαβητική μετά από τον αποκλεισμό άλλων αιτίων νευροπάθειας. Κλινικές μελέτες έχουν επανειλημμένα αναδείξει τη σημασία της ΔΝ ως προδιαθεσικού παράγοντα για την δημιουργία εξέλκωσης. Πρόσφατες μελέτες έχουν αναδείξει τη χρησιμότητα και ακρίβεια μίας ημιποσοτικής μεθόδου ελέγχου της εφίδρωσης των ποδών στη διάγνωση της Διαβητικής Συμμετρικής Πολύ-Νευροπάθειας (ΔΣΠΝ). Παράλληλα, η αξιολόγησή της ως μέσο αυτοελέγχου, ανέδειξε υψηλό βαθμό αξιοπιστίας και ευκολίας χρήσης από τα ίδια τα άτομα με ΣΔ. Η ημιποσοτική αυτή μέθοδος συνίσταται στην εφαρμογή 2 Αυτοκόλλητων Διαγνωστικών Επιθεμάτων (ΑΔΕ), ένα στο κάθε πέλμα, στο ύψος της κεφαλής του 1ου μεταταρσίου οστού. Το αυτοκόλλητο επίθεμα πρέπει να τίθεται σε στεγνό δέρμα χωρίς υπερκερατώσεις. Περιέχει άνυδρους κρυστάλλους κοβαλτίου, οι οποίοι του προσδίδουν κυανό χρώμα. Όταν οι κρύσταλλοι έλθουν σε επαφή με υγρασία προσλαμβάνουν ύδωρ, με αποτέλεσμα το επίθεμα να αποκτά ροδαλό χρωματισμό. Σε περίπτωση απώλειας της εφίδρωσης, το επίθεμα παραμένει κυανό, σε μειωμένη έκκριση ιδρώτα αποκτά εικόνα δίκην μωσαϊκού χρωματισμών κυανού-ροδαλού, ενώ επί φυσιολογικής κατάστασης χρωματίζεται πλήρως ροδαλό. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η εξέταση της προγνωστικής αξίας της ανωτέρω ημι-ποσοτικής μεθόδου ελέγχου της εφίδρωσης των ποδών των ατόμων με ΣΔ στη δημιουργία εξελκώσεων. Τη μελέτη ολοκλήρωσαν 221 άτομα με ΣΔ με και χωρίς νευροπάθεια όπως αυτή ορίζεται από το Δείκτη Νευρολογικής Ανικανότητας (ΔΝΑ), χωρίς παθολογικές καταστάσεις που δύνανται να επηρεάσουν την εφίδρωση των ποδών. Τα άτομα που συμμετείχαν εξετάσθηκαν νευρολογικά, υπολογίστηκε ο ΔΝΑ και εφαρμόσθηκε το ΑΔΕ κατά την πρώτη επίσκεψή τους. Επανελέγχθηκαν με φυσική παρουσία ή τηλεφωνικά, όσον αφορά τη δημιουργία εξέλκωσης στους πόδες. Τα ευρήματα είχαν ως εξής:1.Ο ΔΝΑ αποτελεί το χρυσό κανόνα για την πρόβλεψη της εξέλκωσης στο μέλλον. 2.Το ΑΔΕ έχει υψηλή ευαισθησία (85%) και εξόχως υψηλή αρνητική προγνωστική αξία (NPV: 95%) στην πρόβλεψη εξέλκωσης, ως μεμονωμένη μέθοδος. Η υψηλή αρνητική διαγνωστική αξία του συνεπάγεται ότι εφόσον το αποτέλεσμα του ΑΔΕ είναι φυσιολογικό, τότε η πιθανότητα εμφάνισης εξέλκωσης είναι εξαιρετικά χαμηλή. Το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι εφαρμόσιμο για διάρκεια μέχρι και 7 έτη. 3.Εφόσον το αποτέλεσμα τόσο του ΑΔΕ, όσο και του ΔΝΑ είναι μη φυσιολογικό, τότε η πιθανότητα εμφάνισης εξέλκωση ανέρχεται στο 82%, πράγμα που αποδίδεται στην προϊούσα βλάβη του συνόλου των μηχανισμών εφίδρωσης των ποδών και των νεύρων. Με βάση τα ανωτέρω, προτείνεται η ένταξη του ΑΔΕ στην καθημέρα κλινική πράξη, ως συμπληρωματική δοκιμασία για την πρόβλεψη εξέλκωσης στους πόδες των ατόμων με διαβήτη.