Προσδιορισμός της μεταβολής των κυτταροκινών IL-7, IL-10 και GCSF (Granulocyte Colony Stimulating Factor) σε ασθενείς εξαρτημένους από την αλκοόλη χωρίς ηπατική ανεπάρκεια, κατά τη διάρκεια της θεραπείας απεξάρτησης

Abstract

Οι μεταβολές των Ιντερλευκίνης-7 (IL-7), Ιντερλευκίνης-10 (IL-10) και Παράγοντα Διέγερσης Αποικιών Κοκκιοκυττάρων (G-CSF) διερευνήθηκαν σε άτομα εξαρτημένα από το αλκοόλ άτομα χωρίς ηπατική νόσο, προκειμένου να ερευνηθεί η χρήση αυτών των κυτταροκινών ως δείκτες για τη παρακολούθηση και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας απεξάρτησης.Πιο αναλυτικά, προσδιορίστηκαν στον ορό του αίματος των αλκοολικών ασθενών και των ατόμων της ομάδας ελέγχου οι κυτταροκίνες IL-7, IL-10 και GCSF. Στους ασθενείς όμως έγιναν 3 συνολικά μετρήσεις, που είναι στην έναρξη της θεραπείας, στο μέσο και στο τέλος της (κάθε 15 μέρες). Οι μετρήσεις έγιναν με μια απλή αιμοληψία σε συγκεκριμένους χρόνους και υπολογίστηκαν με τη μέθοδο της ποσοτικής «σάντουιτς» ELISA (sandwich ELISA).Μελετήθηκαν συνολικά 48 ασθενείς (40 άνδρες και 8 γυναίκες) με διάγνωση «Εξάρτηση από το Αλκοόλ» χωρίς ηπατική ανεπάρκεια, που νοσηλεύτηκαν στο ειδικό τμήμα Παλαιολόγου Α’ του Αιγινητείου Νοσοκομείου και 84 άτομα (73 άνδρες και 11 γυναίκες) ως υγιείς μάρτυρες από την κοινότητα για την ομάδα ελέγχου.Η συγκέντρωση της IL-7 ήταν σταθερά υψηλή από την εισαγωγή έως δύο εβδομάδες αργότερα και στη συνέχεια έδειξε πτώση, αλλά εξακολουθούσε να παραμένει σημαντικά υψηλότερη από ό,τι στην ομάδα ελέγχου στο τέλος της θεραπείας απεξάρτησης. Η συγκέντρωση της IL-10 ήταν σημαντικά χαμηλή στην εισαγωγή, παρουσιάζοντας μια γραμμική αύξηση κατά τη διάρκεια της θεραπείας και παρέμεινε μη σημαντικά χαμηλή στο τέλος. Το G-CSF αυξήθηκε σημαντικά κατά την εισαγωγή και παρουσίασε μια γραμμική πτώση, που κατάληξε σε σχεδόν φυσιολογικές τιμές στο τέλος της θεραπείας απεξάρτησης.Στη συγκεκριμένη έρευνα, τα ευρήματά μας υποστηρίζουν ότι οι μεταβολές επιπέδων των IL-7, IL-10, G-CSF και η τάση τους για ομαλοποίηση κατά τη θεραπεία απεξάρτησης σε άτομα με εξάρτηση από το αλκοόλ χωρίς ηπατική ανεπάρκεια, είναι ενδεικτικό της γενικευμένης διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλείται από τη χρόνια χρήση αλκοόλ και δείχνει την προσπάθεια αποκατάστασης του οργανισμού των ασθενών. Οι συγκεκριμένες μετρήσεις έγιναν με μια απλή αιμοληψία σε συγκεκριμένους χρόνους και υπολογίστηκαν με την ποσοτική «σάντουιτς» ELISA (sandwich ELISA), μιας υψηλής αξιοπιστίας, ειδικότητας και εύχρηστης μεθόδου. Αυτό αποτελεί μια νέα προσέγγιση για τη μελέτη των ατόμων με εξάρτηση από το αλκοόλ. Τέλος, στην κλινική πράξη τα αποτελέσματα της συγκριμένης ερευνάς θα ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθούν ως βιολογικοί δείκτες και διαγνωστικά εργαλεία για την αξιολόγηση των ασθενών κατά την θεραπεία απεξάρτησης, καθώς και για καλύτερο έλεγχο της ανοσολογικής κατάστασής τους σε θέματα πρόληψης ή και θεραπείας πιθανών επιπλοκών.