Πνευμονική Προσβολή Από Τη Σαρκοείδωση

Abstract

ΣΚΟΠΟΣΟ σκοπός της μελέτης ήταν η καταγραφή και ποσοτικοποίηση ανά πνευμονικό λοβό τωνευρημάτων που προκαλούν πνευμονική ίνωση από την πνευμονική σαρκοείδωση και την συνήθηδιάμεση πνευμονία (UIP) και η σύγκριση αυτών των απεικονιστικών στοιχείων στη αξονική τομογραφίαυψηλής ευκρίνειας (HRCT).ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣΠραγματοποιήθηκε μία αναδρομική μελέτη σε 81 ασθενείς (51 γυναίκες και 30 άνδρες, με μέσοόρο ηλικίας 57,8±12,3 χρόνια) με διαγνωσμένη πνευμονική σαρκοείδωση και σε 81 ασθενείς (23 γυναίκεςκαι 58 άνδρες, με μέσο όρο ηλικίας 69,3±9,8 χρόνια) με διαγνωσμένη συνήθη διάμεση πνευμονία (UIP).Aυτοί οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε αξονική τομογραφία θώρακος υψηλής ευκρίνειας (HRCT) στο Β΄Εργαστήριο Ακτινολογίας του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου “ATTIKON” και τα ευρήματα πουαξιολογήθηκαν ανά πνευμονικό λοβό (εικόνα θολής υάλου, δικτυωτή εικόνα, παχυσμένα μεσολοβίδιαδιαφραγμάτια, μικροοζώδη απεικόνιση, εικόνα θολής υάλου με βρογχιεκτασίες εξ έλξεως, εικόνα ίνωσηςτύπου μελικηρύθρας και λεμφαδενικές διογκώσεις), ποσοτικοποιήθηκαν με τεχνικές που υπολόγισαν τηβαρύτητα προσβολής της κάθε νόσου και έγινε σύγκριση μεταξύ τους.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑΑπό τη δική μας μελέτη βρέθηκαν α) στην πνευμονική σαρκοείδωση, 52 ασθενείς με εικόναθολής υάλου (64,20%), 52 ασθενείς με δικτυωτή εικόνα (64,20%), 62 ασθενείς με παχυσμέναμεσολοβίδια διαφραγμάτια (76,54%), 7 ασθενείς με εικόνα θολής υάλου με συνοδές βρογχιεκτασίες εξέλξεως (8,64%), 47 ασθενείς με μικροοζώδη απεικόνιση (59,26%), 24 ασθενείς με ίνωση τύπουμελικηρύθρας (29,63%) και 48 ασθενείς με λεμφαδενικές διογκώσεις (60,49%) και β) στην UIP, 43ασθενείς με εικόνα θολής υάλου (53,09%), 60 ασθενείς με δικτυωτή εικόνα (74,07%), 74 ασθενείς μεπαχυσμένα μεσολοβίδια διαφραγμάτια (91,36%), 27 ασθενείς με εικόνα θολής υάλου με συνοδέςβρογχιεκτασίες εξ έλξεως (33,33%), 25 με μικροοζώδη απεικόνιση (30,86%), 56 ασθενείς με ίνωση τύπουμελικηρύθρας (69,14%) και 1 ασθενής με λεμφαδενικές διογκώσεις (1,23%).Επίσης η περιφερική εντόπιση υπερτερούσε σχεδόν σε όλα τα ευρήματα που αξιολογήθηκαν ,εκτός από τις βρογχιεκτασίες εξ έλξεως όπου υπερτερούσε η κεντρική εντόπιση. Σχετικά με την κατανομήστους λοβούς ο συνδυασμός προσβολής άνω-μέσου και κάτω λοβού υπερτερούσε και στις δύο νόσους.Τα αποτελέσματα από τον υπολογισμό της βαρύτητας προσβολής κάθε ευρήματος χωριστά, για κάθενόσο και για κάθε ασθενή, ήταν ότι η βαρύτητα της UIP είναι μεγαλύτερη από την βαρύτητα τηςπνευμονικής σαρκοείδωσης. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑΚατά τη σύγκριση των αποτελεσμάτων των δύο νόσων, βρέθηκε ότι σημαντική διαφορά υπάρχειστην διόγκωση των λεμφαδένων, όπου ανέρχεται στο 60,49% των ασθενών με πνευμονική σαρκοείδωσηκαι μόνο στο 1,23% των ασθενών με UIP. Επίσης στην πνευμονική σαρκοείδωση υπερέχει η εικόνα τηςμικροοζώδους απεικόνισης με 59,26%, ενώ στην UIP υπερέχει η εικόνα ίνωσης τύπου μελικηρύθρας με69,14%. Επίσης διαφορά ελέγχεται και στην παρουσία βρογχιεκτασιών και βρογχιολεκτασιών εξ έλξεωςόπου έχουμε μεγαλύτερα ποσοστά στην UIP με 33,33% έναντι 8,64% στην πνευμονική σαρκοείδωση.Διαφορά ελέγχουμε στη συνολική βαρύτητα της νόσου. Στην UIP είναι μεγαλύτερη από αυτήν τηςπνευμονικής σαρκοείδωσης. Στην UIP αρκετός αριθμός ασθενών εμφανίζουν μέτρια μορφή της νόσου,ενώ στην πνευμονική σαρκοείδωση οι περισσότεροι ασθενείς εμφανίζουν ήπια μορφή της νόσου.Ομοιότητες παρατηρήθηκαν μόνο ως προς την υπεροχή στην περιφερική κατανομή και στις δύονόσους, εκτός από την εικόνα θολής υάλου με βρογχιεκτασίες και βρογχιολεκτασίες εξ έλξεως. Επίσης καιστις δύο νόσους, η βαρύτητα προσβολής είναι μεγαλύτερη στην δικτυωτή εικόνα και στα παχυσμέναμεσολοβίδια διαφραγμάτια.Σημαντική λοιπόν είναι η απόκτηση γνώσης στην εξέλιξη των νόσων και η εκτίμηση τηςεπιβάρυνσης των HRCT στοιχείων, διότι και στις δύο νόσους η πνευμονική ίνωση αφορά το 60% καιείναι αναγκαία η διαφορική διάγνωση, όταν η νόσος αναγνωρίζεται στο τελικό της στάδιο.