Πληκτρολογώ Και Σχετίζομαι

Abstract

Οι προσεγγίσεις των σπουδών των μέσων συνομιλούν με την κλασική ψυχολογική έρευνα αναφορικά με τα ζητήματα των επιδράσεων και της επιρροής. Εντούτοις οι πολιτισμικές θεωρίες των μέσων ενίοτε απορρίπτουν άκριτα την ψυχολογική θεωρία και έρευνα αναφορικά με βασικά μοντέλα συσχέτισης του ατόμου με τα μέσα και την τεχνολογία. Σε μια προσπάθεια να προχωρήσουμε πέραν των συγκεκριμένων επιστημολογικών περιορισμών, που φαίνεται να μην καταφέρνουν να αποτρέψουν τη θεωρητική και εμπειρική μεροληψία αφενός αλλά και τον τεχνολογικό ντετερμινισμό αφετέρου, το παρόν άρθρο επιχειρεί μια συζήτηση για τη χρήση της τεχνολογίας από τα παιδιά και τους εφήβους, για το κοινωνικό νόημα της τεχνολογίας καθώς όμως και για τους κινδύνους που απορρέουν από την ανάγκη των νέων για την εμπειρία εντός του κυβερνοχώρου. Ο ηθικός πανικός, που διασπείρεται από τα μέσα επικοινωνίας αναφορικά με την επιβλαβή χρήση της τε-χνολογίας φαίνεται να παραμένει το ίδιο προβληματικός με την άκριτη απόρριψη της τεκμηριωμένης ψυχολογικής έρευνας.Λαμβάνοντας υπόψιν το αυξανόμενο ενδιαφέρον της έρευνας για το θέμα των νέων και του κυβερνοχώρου, χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα για την επιστημολογική μας συζήτηση δυο επίκαιρα ζητήματα που αφορούν αφενός την ψηφιακή κειμενική συζήτηση δύο ή περισσότερων ατόμων με στόχο τη σεξουαλική διέγερση (sexting) (Γαζή, Αρβανίτης 2020) και αφετέρου τον διαδικτυακό εκφοβισμό (cyberbullying).