Οι συνδυασμοί μονονουκλεοτιδικών πολυμορφισμών (single nucleotide polymorphisms, SNPs) του υποκινητή του γονιδίου mmp - 3 σε Ελληνίδες με και χωρίς πρόπτωση πυελικών οργάνων

Abstract

Η πρόπτωση πυελικών οργάνων (ΠΠΟ) αποτελεί μία συχνή πολυπαραγοντική κατάσταση. Οι μεταλλοπρωτεϊνάσες της εξωκυττάριας θεμέλιας ουσίας (Matrix Metalloproteinases, MMPs) συγκροτούν οικογένεια ενζύμων που διασπούν το συνδετικό ιστό. Μονονουκλεοτιδικοί πολυμορφισμοί (Single Nucleotide Polymorphisms, SNPs) σε ρυθμιστικές περιοχές γονιδίων που κωδικοποιούν MMPs μπορούν να μεταβάλουν το ρυθμό μεταγραφής των γονιδίων αυτών, αλλάζοντας έτσι την επίδραση των MMPs στις πυελικές δομές. Η εισαγωγή ενός νουκλεοτιδίου αδενίνης (Α) στη θέση -1612/-1617 του υποκινητή του γονιδίου που κωδικοποιεί την MMP-3 παράγει το αλληλόμορφο 6Α, ενώ το άλλο αλληλόμορφο είναι 5Α. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η διερεύνηση της συσχέτισης των SNPs της MMP-3 με τον κίνδυνο εμφάνισης ΠΠΟ στον ελληνικό πληθυσμό. Το δείγμα της μελέτης αποτελείται από 80 Ελληνίδες με ΠΠΟ και 80 Ελληνίδες χωρίς ΠΠΟ. Η ανίχνευση των SNPs έγινε στο DNA που ελήφθη από το αίμα των συμμετεχουσών και αναλύθηκε μέσω θερμής εκκίνησης πραγματικού χρόνου Αλυσιδωτής Αντίδρασης Πολυμεράσης (hot-start real-time Polymerase Chain Reaction, PCR) και συστοιχιών που προσδένονται σε ένα φθορίζοντα ανιχνευτή υβριδισμού συγκεκριμένης αλληλουχίας (sequence–specific hybridization probe binding assays). Η εργαστηριακή και η στατιστική επεξεργασία των δειγμάτων κατέληξε στην απουσία διαφοράς μεταξύ των δiαφόρων SNPs της MMP-3 και της παρουσίας ή μη ΠΠΟ. Συμπερασματικά, η αποκλειστική επίδραση των SNPs στον υποκινητή του γονιδίου που κωδικοποιεί την MMP-3 δεν αρκεί για να θεμελιώσει τη γενετική προδιάθεση για ανάπτυξη ΠΠΟ.