Οι Πρώτες Προσπάθειες Του Νεοελληνικού Κράτους Για Την Εισαγωγή Της Ειδικής Εκπαίδευσης

Abstract

Η παρούσα έρευνα προσπαθεί με βάση την ιστορική ερμηνευτική μέθοδο να διερευνήσει σε βάθος τις αντιλήψεις της Ρόζας Ιμβριώτη για την Ειδική Αγωγή και τις πρακτικές που εφάρμοσε στο «Πρότυπο Ειδικό Σχολείο Αθηνών» (Π.Ε.Σ.Α. ) από το 1937 έως το 1940. Ειδικότερα προσπαθεί να εντάξει την ανάπτυξη της Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα στα επιστημονικά και ιδεολογικά ρεύματα της Ευρώπης στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, να εξετάσει τις πολιτικές και επιστημονικές συνεργασίες της Ρόζας Ιμβριώτη στην περίπτωση του Π.Ε.Σ.Α., να διερευνήσει τη συμβολή της στη διαδικασία ίδρυσης και λειτουργίας του σχολείου, να εκτιμήσει τη συμβολή του Π.Ε.Σ.Α. στην ανάπτυξη της ειδικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και τέλος να ερμηνεύσει τη σχέση της Ρ. Ιμβριώτη με τον Ι. Μεταξά. Σύμφωνα με την παρούσα εργασία την περίοδο της δικτατορίας του Ι. Μεταξά πρωτοστατούν στην ίδρυση και λειτουργία του Π.Ε.Σ.Α. ο υγιεινολόγος Εμμανουήλ Λαμπαδάριος και η Ρ. Ιμβριώτη, οι οποίοι εφαρμόζουν τις αρχές της γερμανικής Μεταρρυθμιστικής Παιδαγωγικής και της Παιδολογίας σε παιδιά με νοητική καθυστέρηση και συναισθηματικές ή/και συμπεριφορικές διαταραχές. Στο σχολείο αντιγράφουν τα πιο σύγχρονα ευρωπαϊκά παιδαγωγικά πρότυπα της εποχής, ενώ η όλη προσπάθειά τους καταγράφεται ως ιδιαίτερα σημαντική καθώς εκτυλίσσεται στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής ενός δικτατορικού καθεστώτος. Η πρόκριση του ειδικού σχολείου (Π.Ε.Σ.Α.) ασκεί μέχρι το 1980 σημαντική επίδραση στην εξέλιξη της ειδικής εκπαίδευσης στον ελλαδικό χώρο και βάζει τις βάσεις για τη διάχυση αργότερα του μοντέλου του ειδικού σχολείου.