Οι Κορινθιακές Αποικίες Περί Τον Αμβρακικό Κόλπο Από Την Ίδρυσή Τους Έως Και Την Εποχή Του Φιλίππου Β΄

Abstract

Οι κορινθιακές αποικίες περί τον Αμβρακικό κόλπο, Αμβρακία, Λευκάς, Ανακτόριον και Σόλλιον εντάσσονται στον χώρο της ΒΔ Ελλάδος. Οι Κορίνθιοι είχαν επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ευρύτερη περιοχή, ακόμα και πριν από την ίδρυση των αποικιών. Η Αμβρακία, η σημερινή Άρτα, ιδρύθηκε βόρεια του Αμβρακικού κόλπου, δίπλα στην κοίτη του ποταμού Αράχθου. Η Λευκάς χτίστηκε στην ομώνυμη τότε χερσόνησο της Ακαρνανίας, νότια της σημερινής πόλης και το Ανακτόριον στον σημερινό κόλπο του Αγίου Πέτρου στη ΒΔ Ακαρνανία, ελέγχοντας το ιερό του Ακτίου Απόλλωνος. Ο αποικισμός συνδέεται με την πρόθεση του Κυψέλου για τη διατήρηση της επικοινωνίας και των ασφαλών μετακινήσεων προς τον ιλλυρικό Βορρά και τη Δύση. Οι πόλεις αυτές δεν είχαν μεγάλο πληθυσμό και η επικράτειά τους περιορισμένη. Στην αρχαϊκή εποχή βρίσκονται υπό την πολιτική κηδεμονία της μητρόπολης, από την οποία εξαρτώνται οικονομικά σε μεγάλο βαθμό. Προς το τέλος του Στ΄ αι. π.Χ. η Αμβρακία εξελίσσεται σε μία περιφερειακή δύναμη και θέτει υπό την ηγεμονία της τα βορειότερα ηπειρωτικά και μακεδονικά έθνη. Η Λευκάς κατασκευάζει λιμένες και επισκευάζει τη διώρυγα που τη χωρίζει από την Ακαρνανία για τη διευκόλυνση των θαλάσσιων μετακινήσεων στο Κ Ιόνιο και στις αρχές του Ε΄αι. π.Χ. κόβει νόμισμα για την κατασκευή του στόλου της. Αν και στο α΄ μισό του Ε΄ αι. π.Χ. αναπτύσσονται στη Λευκάδα και στο Ανακτόριον φιλοκερκυραϊκές παρατάξεις, οι αποικίες γενικά συνεργάζονται στενά με την Κόρινθο. Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, η Αμβρακία χάνει αρκετή από τη δύναμή της, η Λευκάς εξελίσσεται σε κύριο γεωστρατηγικό σημείο για τους αντίπαλους στόλους, ενώ το Ανακτόριον και το Σόλλιον ενσωματώνονται στους Ακαρνάνες. Κατά τον Δ΄ αι. π.Χ. μετά από ένα μικρό διάστημα πολιτιειακών ζυμώσεων, οι αποικίες επανέρχονται στην κορινθιακή επιρροή και στην Πελοποννησιακή Συμμαχία. Η επαναδραστηριοποίηση στο διαμετακομιστικό εμπόριο και ιδιαίτερα σε αυτό των σικελικών σιτηρών, οδηγεί στην οικονομική ευημερία αλλά και μέσω της εκστρατείας του Τιμολέοντος στην επαναβεβαίωση των συγγενικών σχέσεων με τη μητρόπολη. Οι κορινθιακές καταβολές τονίζονται μέσα από την προβολή λατρειών, μύθων, εθίμων και πρακτικών. Παρά τη μακεδονική και μολοσσική κατάκτηση, στις αποικίες επιβιώνουν και στην ελληνιστική περίοδο οι κορινθιακές διασυνδέσεις, επηρεάζοντας και τις γειτονικές μη κορινθιακές αποικίες και έθνη.