Ο Πέτρος Πολυχρόνης Και Η Επιστημολογία Της Ζωής

Abstract

Στα πολύπλοκα συστήματα, το ενιαίο όλον το οποίο συγκροτείται μέσα από τη σύνθετη αλληλεπίδραση και τη συνέργεια των επιμέρους δρώντων μερών, είναι σε θέση να αλληλεπιδρά με τα ίδια τα μέρη που το συγκροτούν, τη στιγμή που το συγκροτούν. Το όλον και τα μέρη είναι σε θέση να τροποποιούν τη συμπεριφορά τους, να προσαρμόζονται και να συνεξελίσσονται, ανάλογα με τη μεταξύ τους δυναμική αλληλεπίδραση και όντας σε συνεχή διάλογο με το ευρύτερο τους συγκείμενο. Μέσα από τις πολύπλοκες συνέργειες που αναπτύσσονται μακράν της ισορροπίας μπορεί να αναδυθεί μια ιδιαίτερα πλούσια και συχνά απροσδόκητη συλλογική δυναμική. Αυτό το άρθρο αποτελεί μια αυτοεθνογραφική επιστημολογική διερεύνηση. Μέσα από τη δουλειά και το έργο του Πέτρου Πολυχρόνη, παιδοψυχίατρου, συστημικού ψυχοθεραπευτή και διευθυντή του ΑΚΜΑ για είκοσι χρόνια, και μέσα από τη σχέση μου μαζί του, παρουσιάζω τους βασικούς άξονες μιας επιστημολογίας των ζωντανών συστημάτων. Οι έννοιες της συνεξέλιξης, της αποσταθεροποίησης, της κρίσης, των δομών σκέδασης, των παράξενων ελκυστών, των διχαλωτών διακλαδώσεων, της εντροπίας και του ριζώματος αποτελούσαν, μεταξύ άλλων, για τον Πέτρο Πολυχρόνη όχι αφηρημένες θεωρητικές κατασκευές αλλά πολύτιμα πρακτικά εργαλεία παρέμβασης για την ενδυνάμωση και την αειφορία των ανθρώπινων συστημάτων σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.