Ισχαιμία Παχέος Εντέρου

Abstract

Η έλλειψη μιας αξιόπιστης, αντικειμενικής και ποσοτικής μεθόδου εκτίμησης της εντερικής ισχαιμίας οδήγησε στη μελέτη της βιωσιμότητας του ισχαιμικού παχέος εντέρου με τη χρήση του ηλεκτρονικού μετρητή της συσταλτότητας (ΗΜΣ). Η συσκευή σχεδιάσθηκε κατά το πρότυπο εκείνης του RE Brolin, με την προσθήκη ορισμένων νέων λειτουργικών μονάδων ώστε να καταστεί πιο εύχρηστη και αξιόπιστη στις μετρήσεις. Ακόμη προστέθηκε σύστημα καταγραφής των αποτελεσμάτων μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, ώστε να μεγαλώσει η ακρίβεια της μεθόδου και να αποφευχθούν λάθη από παράσιτα ή υποκειμενικές ερμηνείες από το χρήστη. Για το πειραματικό μέρος της αξιολόγησης της συσκευής του ΗΜΣ στην εκτίμηση της βιωσιμότητας του ισχαιμικού παχέος εντέρου, χρησιμοποιήθηκαν 12 κοινοί υγιείς σκύλοι. Κατά την πρώτη ημέρα του πειράματος γινόταν αποσκελέτωση τμήματος 20εκ. του παχέος εντέρου. Συγχρόνως λαμβάνονταν μετρήσεις στο φυσιολογικό λεπτό και παχύ έντερο. Κατά τη δεύτερη ημέρα του πειράματος πραγματοποιούνταν μετρήσεις στην ισχαιμική έλικα και εκτελείτο εκτομή και αναστόμωση επί ισχαιμικού εδάφους, στην περιοχή που γινόταν σύσπαση με ρεύμα διέγερσης 40mAmp. Η σύγκριση της μεθόδου γινόταν με την οπτική παρατήρηση και με την χρήση συσκευής Doppler. Την 10η μετεγχειρητική ημέρα τα πειραματόζωα θυσιάζονταν για τον έλεγχο της ακεραιότητας της αναστόμωσης και της φυσιολογικής εξέλιξης της επούλωσης της. Βρέθηκε ουδός πρόκλησης σύσπασης, το ρεύμα διέγερσης για το φυσιολογικό λεπτό έντερο 13.53 ± 3.3mAmp και για το φυσιολογικό παχύ έντερο 12.28 ± 3.00mAmp. Η μέθοδος της χρήσης του ΗΜΣ βρέθηκε πιο αξιόπιστη και ακριβής από την οπτική παρατήρηση και τη συσκευή Doppler. Το όριο των 40mAmp για την εκτίμηση της βιωσιμότητας του παχέος εντέρου κρίθηκε ασφαλές, αφού στα 10 πειραματόζωα παρατηρήθηκε ακεραιότητα και καλή επούλωση στην αναστόμωση. Σε ένα πειραματόζωο, λόγω διάχυτης αγγειακής βλάβης, επήλθε ρήξη της αναστόμωσης την 3η μετεγχειρητική ημέρα, ενώ ένα ακόμη πειραματόζωο δεν έγινε δυνατόν να ανανήψει από την αναισθησία. Φαίνεται λοιπόν ότι η μέθοδος της χρήσης του ΗΜΣ, ιδιαίτερα όπως τροποποιήθηκε είναι αρκετά ασφαλής και αξιόπιστη στην εκτίμηση της βιωσιμότητας του παχέος εντέρου. Χωρίς να αποτελεί η παρούσα εργασία την οριστική λύση του προβλήματος, φαίνεται να προσφέρει μια σημαντική συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση.

H Μειονοτική Πολιτική Του Ελευθερίου Βενιζέλου

“…Στόχος του, τώρα, υπήρξε η σύσφιξη των ελληνοαλβανικών σχέσεων και η διάλυση των συλλόγων που είχαν συστήσει ξανά οι Βορειοηπειρώτες στην Αλβανία. 1877 Μετά την άνοδο του Βενιζέλου στην εξουσία παρατηρήθηκε αναθέρμανση των ελληνοαλβανικών σχέσεων. 1878 Ιδιαίτερα, η υπογραφή του ελληνοϊταλικού συμφώνου φιλίας προκάλεσε θετική εντύπωση στον πολιτικό κόσμο της Αλβανίας, πιστεύοντας ότι έτσι διευκολυνόταν η ελληνοαλβανική προσέγγιση.…”

“…1881 Συν τοις άλλοις, στις 13 Οκτωβρίου 1928 δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως οι τρεις συμβάσεις του 1926, όχι όμως και η «Περί εγκαταστάσεως και προξενικής υπηρεσίας», ενώ ένα μήνα αργότερα, έγινε ανταλλαγή των επικυρώσεων μεταξύ των δυο κρατών. 1882 Το 1929 η αλβανική πλευρά επιθυμούσε διακαώς την ελληνοαλβανική προσέγγιση. Ο Αλβανός υπουργός των Εξωτερικών, Χ. Βρυώνη, δήλωνε ότι η Αλβανία επιθυμούσε ακόμα και τη σύναψη συνθήκης συμμαχίας με την Ελλάδα, όμοια με κείνη που συνέδεε την Αλβανία με την Ιταλία, ενώ δεν δίστασε να αναφερθεί και σε ευρύτερο συνασπισμό, ο οποίος θα περιελάμβανε την Αλβανία, την λειτουργία θα εξαρτιόταν από τη λειτουργία των αντίστοιχων ελληνικών στη Βόρεια Ήπειρο.…”

“…1840 Γεγονός ήταν, επίσης, ότι οι περισσότεροι μουσουλμάνοι της Ηπείρου δήλωναν τουρκικής καταγωγής και επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν στην Τουρκία. 1841 Το δέλεαρ μιας καλύτερης ζωής στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου -λόγω των άσχημων συνθηκών διαβίωσης που υφίσταντο -αποτελούσε την κύρια αιτία της επιθυμίας τους να μεταναστεύσουν. 1842 Επιπλέον, η μετανάστευση σε μια ισλαμική χώρα, σε αντίθεση με την παραμονή σε μια χριστιανική χώρα, αποτελούσε ένα ακόμα κίνητρο για να φύγουν.…”

“…Συν τοις άλλοις, ο πρόεδρος όσο και ο Τούρκος αντιπρόσωπος στη 14 η Μικτή Υποεπιτροπή (Μιντχάτ Μπέης), που είχε αναλάβει εκ νέου το ζήτημα της ανταλλαγής των μουσουλμάνων της Ηπείρου, συμφωνούσαν περισσότερο με τις αλβανικές θέσεις. 1847 Στην επιδείνωση της ελληνικής θέσης ερχόταν να προστεθεί και η κατηγορηματική δήλωση του Τούρκου αντιπρόσωπου ότι οι μουσουλμάνοι αλβανικής καταγωγής έπρεπε να εξαιρεθούν από την ανταλλαγή. Μολαταύτα, οι Τούρκοι ζητούσαν ανταλλάγματα για να δεχθούν έναν ορισμένο αριθμό Τσάμηδων.…”

“…1850 Αρχές του 1926 ο Πάγκαλος δέχτηκε την αλβανική πρόταση να εξαιρεθούν από την ανταλλαγή, όχι μόνο οι 5.000 Τσάμηδες που ήταν διατεθειμένη να δεχτεί η Τουρκία αλλά και όλοι οι Τσάμηδες, προχωρώντας παράλληλα στη διάλυση όλων των βορειοηπειρωτικών συλλόγων. 1851 Συν τοις άλλοις, ο Πάγκαλος παραχωρώντας συνέντευξη στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος στις 9/2/1926, έκανε λόγο για ύπαρξη αλβανικής μειονότητας της Τσαμουριάς. 1852 Επί δικτατορίας Πάγκαλου, λοιπόν, υπήρξε συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας να εξαιρεθούν οι μουσουλμάνοι αλβανικής καταγωγής από την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, ενώ τους επετράπη η ελεύθερη διαχείριση των αγροτικών και αστικών τους κτημάτων.…”