Η Σημασία Των Αστέρων Στο Κείμενο Της Καινής Διαθήκης

Abstract

Η παρούσα διατριβή ασχολείται με την αναζήτηση της σημασίας και της ερμηνείας της λέξης αστήρ στην Καινή Διαθήκη. Οι επιστήμες της σημασιολογίας από τη μία και της ερμηνευτικής από την άλλη είναι αυτές που χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν στη λέξη το πραγματικό της νόημα. Οι παρουσίες της λέξης ομαδοποιήθηκαν, για τις ανάγκες της εργασίας, σε τρία τμήματα: α) το αστέρι των Μάγων, β) η πτώση ή ο σκοτισμός των αστέρων σαν εσχατολογικό γεγονός, γ) οι παρουσίες της λέξης στην Αποκάλυψη και τις επιστολές Παύλου και Ιούδα. Στα χρόνια της συγγραφής της Καινής Διαθήκης η αστρολογία, ως η μελέτη των σημείων του ουρανού για την πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη και χρησιμοποιούνταν για την επίτευξη πολιτικών σκοπιμοτήτων. Οι συγγραφείς λοιπόν της Καινής Διαθήκης χρησιμοποιούν τη λέξη αστήρ και κατ' επέκταση την αστρολογία για να μεταδώσουν το δικό τους μήνυμα. Έτσι η αστρολογία, μέσα από τη συμβολική πολιτισμική διάδραση, αποτέλεσε μια μεταγλώσσα που επέτρεψε στους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης να δώσουν στη λέξη το δικό τους νόημα. Η σημασία της λέξης αναζητήθηκε διαχρονικά, μέσα από λεξικά, αλλά και συγχρονικά. Η παρουσία κάθε λέξης εξετάστηκε μέσα στην πρόταση, την παράγραφο και το κείμενο. Οι ειδικές συνθήκες συγγραφής, το κοινό στο οποίο απευθύνονταν, ο σκοπός της συγγραφής και η εποχή, τα πραγματολογικά δηλαδή στοιχεία, χρησιμοποιήθηκαν για να εξεταστεί όσο το δυνατόν καλύτερα η λέξη. Άλλωστε η συγχρονία είναι αυτή που δίνει στη λέξη το πραγματικό της νόημα. Επίσης η συμβολική λειτουργία του λόγου με τη μεταφορά και τη μετωνυμία, έδειξε ότι η λέξη χρησιμοποιήθηκε σαν σύμβολο. Παράλληλα παραθέσαμε τις απόψεις διαφόρων ερμηνευτών και εκκλησιαστικών συγγραφέων για τα συγκεκριμένα χωρία. Όλη αυτή η διαδικασία μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η λέξη χρησιμοποιήθηκε από τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης για να δηλώσει την υπεροχή και την τελική επικράτηση του Ιησού έναντι όλων των άλλων θεών της εποχής.