Η Άλφα1-Μικροσφαιρίνη Ως Δείκτης Πρώιμης Νεφρικής Βλάβης Σε Βαρέως Πάσχοντες Σηπτικούς Ασθενείς Της Μ.Ε.Θ.

Abstract

Μελετήθηκε η συμβολή της άλφα1-μικροσφαιρίνης (alpha1-microglobulin, α1M) - ενός μέλους της οικογένειας των λιποκαλινών, που αποτελεί δείκτη εγγύς νεφροσωληναριακής δυσλειτουργίας - στην πρώιμη διαγνωστική της σχετιζόμενης με την σήψη οξείας νεφρικής βλάβης (acute kidney injury, AKI). Η μελέτη επικεντρώθηκε σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς μιας πολυδύναμης Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.). Από την προοπτική παρακολούθηση 290 ασθενών που εισήχθησαν για νοσηλεία σε διάστημα ενός έτους, μελετήθηκαν 45 σηπτικοί ασθενείς, εκ των οποίων οι 16 (35.6%) εκδήλωσαν νεφρική ανεπάρκεια. Η α1Μ προσδιορίσθηκε σε δείγματα ούρων από συλλογές ούρων 24ώρου κατά το σηπτικό επεισόδιο και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα έκτοτε. Η διαγνωστική ικανότητα του βιοδείκτη εκτιμήθηκε με τον μη παραμετρικό υπολογισμό της περιοχής κάτω από την καμπύλη μίας καμπύλης λειτουργικού χαρακτηριστικού δέκτη (area under the curve (AUC) of the receiver operating characteristic (ROC) curve, AUCROC). Τα επίπεδα της α1Μ ήταν σημαντικά υψηλότερα σε όλους τους σηπτικούς ασθενείς (μέση τιμή επιπέδων σε όλα τα δείγματα στο σηπτικό επεισόδιο 46.02 ± 7.17 mg/l) και παρουσίασαν αυξητική τάση στους ασθενείς που τελικά ανέπτυξαν σηπτική νεφρική ανεπάρκεια. Η AUCROC για την πρόβλεψη της σηπτικής ΑKΙ σύμφωνα με τα επίπεδα της α1M 24 ώρες πριν την εμφάνιση της νεφρικής προσβολής ήταν 0.739 (ευαισθησία 87.5%, ειδικότητα 62.07%, τιμή-όριο 47.9 mg/l). Τα επίπεδα της α1Μ 24 ώρες πριν την σηπτική νεφρική προσβολή, η κρεατινίνη ορού και η βαθμολογία βαρύτητας νόσου κατά APACHE II στο επεισόδιο της σήψης, αναδείχθηκαν ως οι σημαντικότεροι ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες πρόβλεψης της ΑΚΙ. Ο συνδυασμός των ανωτέρω τριών παραμέτρων βελτίωσε την AUCROC της πρόγνωση της AKI σε 0.944. Τα αποτελέσματα υποστηρίζουν την ιδέα πως τα επίπεδα της α1Μ στα ούρα θα μπορούσαν να συμβάλουν στην πρώιμη διάκριση των σηπτικών ασθενών που εξελίσσονται σε ΑΚΙ και μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμος βιοδείκτης. Παράλληλα, αναδεικνύουν ως θέμα για περαιτέρω έρευνα την παθογενετική εμπλοκή της α1Μ στην σήψη και στην σηπτική ΑΚΙ.