Εφαρμογή Της Τομογραφίας Ηλεκτρικών Αντιστάσεων Στο Σύνδρομο Αναπνευστικής Δυσχέρειας Πρόωρων Νεογνών Πριν Και Μετά Τη Χορήγηση Του Επιφανειοδραστικού Παράγοντα

Abstract

Η τομογραφία ηλεκτρικών αντιστάσεων (T.H.A, Εlectrical Impedance Tomography, EIT), αποτελεί μια νέα απεικονιστική μέθοδο με κύρια εφαρμογή στους ενήλικες και περισσότερο σε ερευνητικό επίπεδο. Παρά την 20ετή εμπειρία, οι κλινικές μελέτες εφαρμογής της τομογραφίας σε νεογνά είναι σχετικά περιορισμένες. Κυριότερα πεδία εφαρμογής της στην ιατρική είναι η μελέτη της λειτουργίας του αναπνευστικού και πεπτικού συστήματος. Η εφαρμογή της Τ.Η.Α στα νεογνά είναι πολλά υποσχόμενη, δεδομένης της απουσίας ανταγωνιστικής εκτίμησης της πνευμονικής λειτουργίας του νεογνού στη θερμοκοιτίδα. Με την εφαρμογή ηλεκτροδίων στην περίμετρο του θώρακα, χρησιμοποιεί υψηλής συχνότητας εναλλασσόμενο ρεύμα και μετρά διαφορές δυναμικού. Τα δεδομένα που συλλέγονται μετατρέπονται σε εικόνες δύο διαστάσεων. Σκοπός: Η εφαρμογή της τομογραφίας των ηλεκτρικών αντιστάσεων (Electrical Impedance Tomography-ΕΙΤ) στην παρακολούθηση της πνευμονικής λειτουργίας των νεογνών με Σύνδρομο Αναπνευστικής Δυσχέρειας (ΣΑΔ) και η μέτρηση της αντίστασης, του τμηματικού αερισμού (τεταρτημόρια και ο κάθε πνεύμονας ξεχωριστά) πριν και μετά τη χορήγηση του επιφανειοδραστικού παράγοντα. Επίσης, η συσχέτιση των παραπάνω δεικτών με την κυψελιδοαρτηριακή διαφορά οξυγόνου, το αρτηριοκυψελιδικό πηλίκο της μερικής τάσης οξυγόνου, την οξεοβασική ισορροπία, την ευενδοτότητα, τον αναπνεόμενο όγκο και τον κατά λεπτό αερισμό. Tέλος, η σύγκριση της πνευμονικής λειτουργίας της ομάδας των νεογνών με ΣΑΔ με αυτήν φυσιολογικών πρόωρων νεογνών. Μεθοδολογία: Χρήση του τομογράφου Maltron Sheffield Mk 3.5 των 8 ηλεκτροδίων, ο οποίος είναι ειδικά σχεδιασμένος για νεογνά, με δυνατότητα προσδιορισμού της απόλυτης αντίστασης όπως και της επεξεργασίας της εικόνας σε πολλές συχνότητες και της μελέτης της κατανομής του τμηματικού αερισμού. Συμπεράσματα: 1. Η απόλυτη αντίσταση των πνευμόνων (όπως και η κανονικοποιημένη), ως δείκτης αερισμού, αυξήθηκε μετά τη χορήγηση του ΕΠ λόγω τη βελτίωσης του αερισμού (αναπνεόμενου όγκου) των πνευμόνων, σε απόκλιση όμως συγκρινόμενη με τα φυσιολογικά νεογνά. Η υψηλή συσχέτιση της κανονικοποιημένης αντίστασης με τον αναπνεόμενο όγκο, ήταν αναμενόμενη, καθότι αποτελεί και τη βάση λειτουργίας της τομογραφίας. 2. Η μέτρηση της απόλυτης αντίστασης έχει υψηλή επαναληψιμότητα, είναι δε χρήσιμη για κάθε ασθενή στο χρόνο με μάρτυρα τον ίδιο ασθενή και όχι ως μέτρο σύγκρισης της πνευμονικής λειτουργίας μεταξύ ασθενών. 3. Η μελέτη του τμηματικού αερισμού πνευμόνων στην άμεση περίοδο μετά χορήγηση ΕΠ απέδειξε ότι το ΣΑΔ αποτελεί ανομοιογενή νόσο, επιβεβαιώνοντας σχετικές κλινικές μελέτες. Επίσης έδειξε ότι ο ΕΠ οδήγησε σε ομογενοποίηση του αερισμού, τόσο σε εγκάρσιο επίπεδο (μεταξύ του δεξιού-αριστερού πνεύμονα), όσο και κατά μήκος του προσθοπισθίου άξονα (μετατόπιση του κέντρου βαρύτητας της αναπνοής). 5. Η ανάλυση εικόνας δε βρέθηκε ιδιαίτερα ικανοποιητική, πολλές μάλιστα φορές ήταν και ασταθής. 6. Επιβεβαιώθηκαν οι πρακτικές δυσκολίες τοποθέτησης των ηλεκτροδίων. Η σωστή τοποθέτηση και επαφή των ηλεκτροδίων στο θωρακικό τοίχωμα είναι ιδιαίτερα σημαντική για την αξιόπιστη συλλογή δεδομένων και τη λεπτομερή απεικόνιση.