Επίδραση Των Δεξαμενών CO₂ Στην Εμφάνιση Ισοτοπικού Άνθρακα Στην Εκπνοή

Abstract

Κατά τη διάρκεια δοκιμασιών εκπνοής με χρήση ¹³C, που στηρίζονται στη μέτρηση του ισοτοπικού λόγου ¹³C/¹²C, η εμφάνιση του ¹³C στο εκπνεόμενο CO₂ παρακολουθείται μετά τη χορήγηση ποσότητας ενός ενεργειακού υποστρώματος σημασμένου με ¹³C. Ανεξάρτητα με το υπόστρωμα που χρησιμοποιείται, η ύπαρξη του συστήματος αποθεμάτων διοξειδίου του άνθρακα, στο οποίο το παραγόμενο CO₂ διαχέεται πριν αποβληθεί μέσω της εκπνοής, έχει σαν αποτέλεσμα μια καθυστέρηση στην εμφάνιση των μεταβολών του ισοτοπικού λόγου ¹³C/¹²C. Με σκοπό να εκτιμηθεί η φύση και το μέγεθος αυτής της καθυστέρησης, αναπτύχθηκε ένα μαθηματικό μοντέλο τριών διαμερισμάτων που περιγράφει την κινητική του συστήματος αποθεμάτων διοξειδίου του άνθρακα του σώματος. Με βάση αυτό το μοντέλο υπολογίζεται ο ισοτοπικός λόγος ¹³C/¹²C του διοξειδίου του άνθρακα πριν αυτό διαχυθεί στο σύστημα. Στη συνέχεια υπολογίζεται, λαμβάνοντας υπ' όψιν ή όχι το μοντέλο, η οξείδωση της εξωγενούς γλυκόζης που χορηγήθηκε σε νεαρά, υγιή άτομα σε ανάπαυση και κατά τη διάρκεια άσκησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι: 1) σε ανάπαυση, οι διαφορές μεταξύ της καμπύλης της συνολικής κατανάλωσης υδατανθράκων και της καμπύλης οξείδωσης της εξωγενούς γλυκόζης, που αφορούν τόσο το χρόνο εμφάνισης της κορυφής των όσο και τον υπολογισμό των ποσοτήτων που οξειδώνονται, αιτιολογούνται ικανοποιητικά από την υπόθεση της παρεμβολής των αποθεμάτων διοξειδίου του άνθρακα. Έτσι η επίδραση των αποθεμάτων διοξειδίου του άνθρακα στην εμφάνιση του ισοτόπου σήμανσης στην εκπνοή θα πρέπει να συνεκτιμάται όταν υπολογίζεται η ποσοτική εξέλιξη της οξείδωσης της εξωγενούς γλυκόζης και 2) κατά τη διάρκεια άσκησης μέσης έντασης, τα αποθέματα διοξειδίου του άνθρακα δεν επιδρούν στην εμφάνιση του ισοτόπου σήμανσης στην εκπνοή και ως εκ τούτου στον υπολογισμό της οξείδωσης της εξωγενούς γλυκόζης, κύρια εξ' αιτίας της μεγάλης αύξησης του "turnover" αποθεμάτων διοξειδίου του άνθρακα. Η επίδραση των αποθεμάτων διοξειδίου του άνθρακα είναι ανάλογη της έντασης της άσκησης και θα πρέπει να συνεκτιμάται όταν η μελέτη της ποσοτικής εξέλιξης της οξείδωσης της εξωγενούς γλυκόζης γίνεται κάτω από συνθήκες ελαφράς άσκησης.