Επίδραση Του Ζολεδρονικού Οξέος Σε Οστικές Μεταστάσεις Πρωτοπαθούς Καρκίνου Του Πνεύμονα

Abstract

Εισαγωγή: Πρόσφατες μελέτες έχουν τεκμηριώσει την αποτελεσματικότητα της χορήγησης των διφωσφωνικών στην αντιμετώπιση των οστικών μεταστάσεων σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα. Σκοπός: Η μελέτη αποσκοπεί στη διερεύνηση του πιθανού οφέλους της χορήγησης ζολενδρονικού οξέος (ZOL) σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα όσον αφορά τις οστικές αλλοιώσεις. Μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 160 ασθενείς με στάδιο IIIB-IV, μικροκυτταρικού ή μη μικροκυτταρικού τύπου Ca πνεύμονα, με ή χωρίς οστικές μεταστάσεις. Oι ασθενείς χωρίστηκαν σε 4 ομάδες των 40 ατόμων ως εξής: 1η ομάδα: ασθενείς με οστικές μεταστάσεις στους οποίους χορηγήθηκε ζολεδρονικο, 2η ομάδα = ασθενείς με οστικές μεταστάσεις στους οποίους δεν χορηγήθηκε ζολεδρονικο, 3η ομάδα = ασθενείς χωρίς οστικές μεταστάσεις στους οποίους χορηγήθηκε ζολεδρονικο, 4η ομάδα = ασθενείς χωρίς οστικές μεταστάσεις στους οποίους δεν χορηγήθηκε ζολεδρονικο. Στην 1η και 3η ομάδα χορηγήθηκε ενδοφλεβίως 4 mg i.v. Ζολεδρονικο, σε μία δόση με ρυθμό άνω των 15 λεπτών, αρχικά κάθε 28 ημέρες κατά τη χημειοθεραπεία, ενώ μετά το πέρας της χημειοθεραπείας ανά 21 ημέρες σαν θεραπεία συντήρησης. Σε όλους τους ασθενείς διενεργήθηκαν εργαστηριακές εξετάσεις για τη μέτρηση των τιμών οστεοπροτεγερίνης, οστεοκαλσίνης, RANK και RANKL. Αποτελέσματα: Η χορήγηση ZOL συσχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης νέων οστικών μεταστάσεων σε ασθενείς με και χωρίς προηγούμενο ιστορικό προηγούμενων οστικών αλλοιώσεων (1η και 3η ομάδα) συγκριτικά με τους ασθενείς που δεν έλαβαν ZOL (2η και 4η ομάδα). Στους ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκε ZOL καταγράφτηκε μείωση του RANKL, ενώ αντίθετη συμπεριφορά (αύξηση) παρατηρήθηκε στους ασθενείς που δεν έλαβαν ZOL. Αντίστροφα ευρήματα διαπιστώθηκαν για την οστεοπροτεγερίνη και την οστεοκαλσίνη. Συμπεράσματα: Τα ευρήματα της μελέτης επιβεβαίωσαν την αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής αντιμετώπισης του καρκίνου του πνεύμονα με ζολενδρονικό οξύ όσον αφορά τον περιορισμό της επίπτωσης και τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης οστικών μεταστάσεων σε αυτούς τους ασθενείς.