Επιδράσεις των IFNs - αντιψυχωσικών στον κυτταρικό κύκλο και θάνατο σε κυτταρικές σειρές γλοιοβλαστώματος σε συνδιασμό με χημειοθεραπευτικά

Abstract

Οι Ιντερφερόνες (IFNs) αποτελούν πρωτεϊνες σήματος με ποικίλες δράσεις και σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των ιών, καθώς και στην ανοσοκαταστολή και τον περιορισμό ανάπτυξης όγκων. Η βιβλιογραφία παρουσιάζει σημαντικές ικανότητες της χρήσης των IFNs ενάντια σε διάφορους τύπουςόγκων και κυρίως των IFNs τύπου I (IFN-α, IFN-β). Η επώαση από την ερευνητική μας ομάδα με διαφορετικές συγκεντρώσεις IFN-γ σε κύτταρα U251 οδήγησε σε μικρή αναστολή στην ανάπτυξη των κυττάρων, αποτέλεσμα που συμφωνεί με την παρούσα βιβλιογραφία, η οποία δεν παρουσιάζει την IFN-γ ως πιθανό ογκοκατασταλτικό παράγοντα. Στη συνέχεια της παρούσας μελέτης, εστιάσαμε στη δράση των αντιψυχωσικών φαρμάκων και στην ικανότητά τους να προκαλούν αναστολή στον πολλαπλασιασμό των κυττάρων όγκου. Με αφετηρία την παρατήρηση ότι ο παράγοντας αλοπεριδόλη, που ανήκει στην κατηγορία των τυπικών αντιψυχωσικών, σε προγενέστερη μελέτηαναστέλλει τον πολλαπλασιασμό κυττάρων γλοιώματος C6, επωάσαμε κύτταρα γλοιώματος U251 και T98 με τον παράγοντα αυτό και σε συνδυασμό με εφαρμογή ακτινοβόλησης και τη χρήση ενός ογκοκατασταλτικού παράγοντα, της τεμοζολαμίδης. Η χρήση της αλοπεριδόλης σε συγκέντρωσηίση με IC50 και συγκέντρωση IC50 της τεμοζολαμίδης, σε συνδυασμό με ακτινοβόληση, μέσω της μεθόδου MTT, παρουσιάζει το καλύτερο αποτέλεσμα. Ο επαγόμενος από την αλοπεριδόλη κυτταρικός θάνατος, προκαλείται λόγω δοσοεξαρτώμενης απόπτωσης στη φάση G1 του κυτταρικού κύκλου σε συγκεντρώσεις της τάξεως IC50 και 2IC50, αποτέλεσμα που λαμβάνουμε με εφαρμογή της τεχνικής της κυτταρομετρίας ροής για προσδιορισμό της φάσης του κυτταρικού κύκλου. Μεσω της τεχνικής της προσομοίωσης τραύματος δι’ αμυχής, η αλοπεριδόλη φαίνεται να αναστέλλει την μεταναστευτική ικανότητα των κυττάρων U87 και T98, σε συνδυασμό με την ικανότητά της να αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων αυτών. Η ενασχόληση της ερευνητικής μας ομάδας με την κατηγορία των άτυπων αντιψυχωσικών περιελάμβανε την ουσία ζιπρασιδόνη, η οποία προάγει τον κυτταρικό θάνατο σε κύτταρα U87 και U373, χρησιμοποιούμενη ως μονοθεραπεία. Ο συνδυασμός της ζιπρασιδόνης σε συγκέντρωση IC50 με εφαρμογή ακτινοβόλησης και τεμοζολαμίδης σε συγκέντρωση IC50 οδηγούν σε μείωση του πληθυσμού μέχρι και 80%. Τα αποτελέσματα αυτάπροκύπτουν μέσω της μεθόδου MTT. Εφαρμόζοντας την τεχνική της κυτταρομετρίας ροής για προσδιορισμό της φάσης του κυτταρικού κύκλου παρατηρήσαμε πως η ζιπρασιδόνη σε συγκεντρώσεις IC50 και 2IC50 παρουσιάζει δοσοεξαρτώμενη απόπτωση μέσω στάσης του κυτταρικού κύκλου στη φάση G1 και στη φάση G2/M, που υποδηλώνει την πιθανή συνέργεια της ουσίας με την ακτινοβολία στην αντιμετώπιση του όγκου. Το μονοπάτι που ευθύνεται για την προκαλούμενη στα κύτταρα αυτά απόπτωση είναι αυτό του παράγοντα NF-κΒ, αφού μέσω της τεχνικής Western παρατηρήσαμε την χρονο-εξαρτώμενη αναστολή στην έκφραση του παράγοντα αυτού. Η ικανότητα της ζιπρασιδόνης να δρα ως ογκοκατασταλτικός παράγοντας δεν περιορίζεται μόνο στην απόπτωση που προκαλεί, αλλά και στον περιορισμό της μεταναστευτικής ικανότητας σε κύτταρα γλοιώματος U87, T98 και U373. Συνολικά, από τα αποτελέσματα τηςπαρούσας διατριβής προκύπτει ότι οι παράγοντες αλοπεριδόλη και ζιπρασιδόνη προκαλούν κυτταρικό θάνατο μέσω απόπτωσης και αναστολή της μεταναστευτικής ικανότητας των κυττάρων γλοιοβλαστώματος και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πιθανοί αντικαρκινικοί παράγοντες.