Ενσυναίσθηση Και Ηθική Κρίση Σε Παιδιά Σχολικής Ηλικίας Με Διαταραχές Στο Φάσμα Του Αυτισμού, Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής Υπερκινητικότητας Και Μαθησιακές Δυσκολίες

Abstract

Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα παιδιά με νευροαναπτυξιακές διαταραχές μπορεί να παρουσιάζουν άτυπες απαντήσεις στο στρες και μεταβολές στις συγκεντρώσεις και την ημερήσια έκκριση των ορμονών του στρες. Αξιολογήσαμε το ημερήσιο προφίλ και την απάντηση στο στρες της κορτιζόλης σιέλου και της α-αμυλάσης σε παιδιά με Διαταραχή Υπερκινητικότητας/Ελλειμματικής Προσοχής (ΔΕΠΥ), με Διαταραχή στο Φάσμα του Αυτισμού (ΔΦΑ), και σε παιδιά με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες (ΕΜΔ) έναντι των Τυπικά αναπτυσσόμενων παιδιών (TΑ). Συνολικά 157 παιδιά και των δύο φύλων, ηλικίας μεταξύ 6 και 12 ετών, συμμετείχαν στη μελέτη που κατανεμήθηκαν σε τέσσερις ομάδες: ΔΕΠΥ (N=34), ΔΦΑ (N=56), ΕΜΔ (N=43), TΑ (N=24). Τα δείγματα σιέλου συλλέχθηκαν σε τρία χρονικά σημεία κατά τη διάρκεια μιας ημέρας, καθώς και 5 λεπτά πριν και μετά από μια δοκιμασία ακαδημαϊκών επιδόσεων και μια ηθική-γνωστική δοκιμασία. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ είχαν χαμηλότερα βραδινά και ημερήσια επίπεδα α-αμυλάσης σιέλου, προσαρμοσμένα ως προς την ηλικία. Επίσης, τα παιδιά με ΔΑΦ έδειξαν χαμηλότερη ημερήσια έκκριση α-αμυλάσης σιέλου, προσαρμοσμένη για την ηλικία. Η μέση ποσοστιαία μεταβολή για την κορτιζόλη σιέλου και την α-αμυλάση μετά τις δύο δοκιμασίες δεν διέφερε μεταξύ των ομάδων. Εν κατακλείδι, καταδείξαμε μεταβολές στην ημερήσια αυτόνομη λειτουργία σε παιδιά με ΔΕΠΥ και ΔΦΑ, ενώ η λειτουργία του άξονα Υποθάλαμος Υπόφυση Επινεφρίδια (ΥΥΕ) δε διέφερε μεταξύ των κλινικών και της ομάδας σύγκρισης.