Από Τις Κοινωνικές Υπηρεσίες Στις Κοινωνικές Επιχειρήσεις

Abstract

Ο στόχος της παρούσας διατριβής είναι να αποτυπώσει τον ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην ανάπτυξή των Κοινωνικών Επιχειρήσεων Εργασιακής Ένταξης (Κ.Ε.Ε.Ε). Στο πρώτο μέρος αποσαφηνίζονται κεντρικής σημασίας έννοιες που αφορούν στην Κοινωνική Οικονομία και τις Κ.Ε.Ε.Ε. ενώ διερευνάται η σχέση μεταξύ Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Κοινωνικής Οικονομίας. Επισημαίνουμε τους φορείς που χαρακτηρίζονται ως Κοινωνικές Επιχειρήσεις στην Ελλάδα και κινούμενοι αφαιρετικά εντοπίζουμε εκείνους που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ένταξης. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης (Κοι.Σ.Π.Ε.) και οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (Κοιν.Σ.Επ.) αποτελούν τις κατεξοχήν δομές εργασιακής ένταξης στη χώρα μας. Διενεργούμε ποιοτικές συνεντεύξεις σε δέκα Κ.Ε.Ε.Ε. στην περιφέρεια Αττικής. Οι Κοι.Σ.Π.Ε. και οι Κοιν.Σ.Επ. αναλύονται αρχικά ως προς τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους ενώ παράλληλα εξετάζονται οι στόχοι, η δομή και η χρηματοδότησή τους. Τέλος, αξιοποιώντας την προηγηθείσα ανάλυση προχωράμε ένα βήμα παραπέρα στην εξέταση του βαθμού στήριξης των φορέων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους τομείς συνεργασίας, την αξιολόγηση των σχέσεων, την επιρροή, τον ρόλο, τη συμμετοχή στη διοίκηση, τη χάραξη πολιτικής και την οικονομική στήριξη. Διαπιστώνεται ότι οι φορείς ένταξης που έλαβαν μέρος στην έρευνα πληρούν σε σημαντικό ποσοστό τα κριτήρια του EMES ενώ αποτελούν πολύ-συμμετοχικά σχήματα, διαθέτουν πολλαπλούς στόχους και εξασφαλίζουν τη χρηματοδότησή τους μέσω ενός μίγματος πόρων. Επισημάνθηκε η απουσία –από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης- στρατηγικού σχεδιασμού στήριξης, ενίσχυσης και ανάπτυξης των Κ.Ε.Ε.Ε. Αν και διαπιστώθηκαν περιπτώσεις όπου Δήμοι προσφέρουν δημοτικούς χώρους, υλικοτεχνική υποδομή ή και συμβουλευτική υποστήριξη προς τις Κ.Ε.Ε.Ε., αυτές κρίνονται ως αποσπασματικές και σε καμία περίπτωση δεν εντάσσονται σε έναν γενικότερο σχεδιασμό από την πλευρά του Δήμου, της Περιφέρειας ή του Κράτους. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δε συμμετέχει –έμμεσα ή άμεσα- στην απορρόφηση/απασχόληση των ωφελουμένων των φορέων.