Αντικαρκινικές Ιδιότητες Σύμπλοκων Ενώσεων Μεταλλικών Ιόντων Σε Χημικά Και Βιολογικά Μοντέλα

Abstract

Σχεδιάστηκαν, συντέθηκαν και χαρακτηρίστηκαν τρία σύμπλοκα αργύρου(Ι) μεσαλικυλικό οξύ και τα παράγωγα του (ασπιρίνη) και με παρα-υδρόξυ-βενζοϊκό οξύ μετριφαινυλο-φωσφίνη, με δομή [Ag(tpp)2(o-Hbza)] (1), [Ag(tpp)3(asp)](dmf)}] (2) και[Ag(tpp)2(p-Hbza)] (3). Τα σύμπλοκα 1-3 χαρακτηρίστηκαν με σημείο τήξεως, στοιχειακήανάλυση, φασματοσκοπία υπερύθρου, 1H-NMR, UV-vis, ESI-MS και με κρυσταλλογραφίαακτίνων Χ.Τα σύμπλοκα 1-3 διαφέρουν ως προς την ικανότητα να σχηματίζουν δεσμούςυδρογόνου. Το σύμπλοκο 1, έχει την ικανότητα να δημιουργεί ενδομοριακούς δεσμούς, τοσύμπλοκο 2, δεν έχει την ικανότητα να σχηματίζει δεσμούς υδρογόνου και το σύμπλοκο 3σχηματίζει ενδομοριακούς και διαμοριακούς δεσμούς υδρογόνου.Για την εκτίμηση της κυτταροτοξικότητας των συμπλόκων, πραγματοποιήθηκανμελέτες για τον υπολογισμό του IC50 με τις μεθόδους ΜΤΤ και Trypan Blue, έναντικαρκινικών σειρών LMS, MCF-7 και υγιών ινοβλαστών MRC-5. Τα σύμπλοκα 1-3 είναι 2-3 φορές πιο δραστικά από ότι το cisplatin, τον νιτρικό άργυρο και τους υποκαταστάτες τωνσυμπλόκων.Για να εκτιμηθεί η ικανότητα των συμπλόκων να προκαλούν απόπτωση, μελετήθηκε ημορφολογία των LMS κυττάρων μετά από επώαση τους με τα σύμπλοκα 1-3. Στην συνέχεια, οαποπτωτικός θάνατος των κυττάρων επιβεβαιώθηκε με κυτταρομετρία ροής και μεηλεκτροφόρηση πυρηνικού DNA. Τα σύμπλοκα προκαλούν απόπτωση με δοσο-εξαρτώμενοτρόπο.Για την εξακρίβωση του μηχανισμού απόπτωσης, μελετήθηκε η ικανότητα τωνσυμπλόκων 1-3 να αναστέλλουν την λιποξυγενάση. Τα σύμπλοκα 1-3 αναστέλλουν ισχυράτην λιποξυγενάση σε συγκεντρώσεις από 2.3-7.6 μΜ, ενώ οι υποκαταστάτες δεν έχουν αυτήτην ιδιότητα. Η αναστολή και η πρόσδεση των συμπλόκων 1-3 ισχυροποιείται και με τουςθεωρητικούς υπολογισμούς. Πιθανόν τα σύμπλοκα 1-3, προκαλούν απόπτωση μέσω τουενδογενούς ή μιτοχονδριακού μονοπατιού, ελευθερώνοντας τον κυτόχρωμα c από ταμιτοχόνδρια, και προκαλώντας τον καταρράκτη της απόπτωσης.Επίσης, για να εξηγηθεί το μεγάλο ποσοστό απόπτωσης ελέγχθηκε η ικανότητα τωνσυμπλόκων να συνδέονται στο DNA πειραματικά και θεωρητικά. Tα σύμπλοκα 1-3 ότανσυνδέονται στο DNA προκαλούν υπερχρωισμό υποδηλώνοντας σύνδεση των συμπλόκων μετις αύλακες του DNA.Συμπερασματικά, αποδείχτηκε ότι τα σύμπλοκα έχουν την ικανότητα να δημιουργούνδεσμούς υδρογόνου, συνδέονται ισχυρά με το DNA και η τιμή πρόσδεσης στο DNAσχετίζεται με την ικανότητα δημιουργίας δεσμών υδρογόνου.Στην συνέχεια, πραγματοποιήθηκαν πειράματα με επίμυες Wistar Rat in vivo.Μελετήθηκε η τοξικότητα του συμπλόκου 2 και εκτιμήθηκε η ικανότητά του να εμποδίζει τηνανάπτυξη όγκου. Η οξεία τοξικότητα έδειξε, ότι το σύμπλοκο δεν είναι τοξικό μέχρι την δόσητων 50 mg/kg και εμφάνιζε προβλήματα σε ήπαρ, νεφρό, πνεύμονες και πτώση των τριχών. Στην υποχρόνια τοξικότητα, το σύμπλοκο προκαλεί τα ίδια συμπτώματα στα όργανα, αλλάδεν προκαλεί τον θάνατο των ζώων που έχουν δεχτεί την θεραπεία.Τέλος, στα ζώα προκλήθηκε καρκινογένεση με ένεση LMS κυττάρων υποδόρια. Ηδόση των 5 mg/kg δείχνει ένα μικρό ποσοστό νέκρωσης του όγκου αλλά χωρίς να εμφανίζειτοξικότητα στα όργανα και στου ιστούς.