Ανοσοϊστοχημική Μελέτη Της Αγγειογένεσης Στην Υπερπλασία, Την Ενδοεπιθηλιακή Νεοπλασία Και Το Καρκίνωμα Του Προστάτη

Abstract

ΣΚΟΠΟΣ: Στην διαδικασία της αγγειογένεσης ο αγγειακός ενδοθηλιακός παράγοντας (VEGF) και οι υποδοχείς του (VEGFR-1, VEGFR-2) κατέχουν κεντρικό ρόλο, ενώ η μικροαγγειακή πυκνότητα (MVD) όπως αυτή αξιολογείται με τη βοήθεια της ενδογλίνης (CD105) θεωρείται ότι έχει σπουδαία προγνωστική αξία. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η αξιολόγηση της αγγειογένεσης στην υπερπλασία, την υψηλόβαθμη προστατική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία (HGPIN) και το καρκίνωμα του προστάτη καθώς και η αναζήτηση πιθανής συσχέτισης μεταξύ των αγγειογενετικών δεικτών και συγκεκριμένων κλινικών και παθολογοανατομικών παραμέτρων του καρκίνου του προστάτη. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Η παρούσα μελέτη ήταν αναδρομική. Επιλέχθηκαν 39, 12 και 51 δείγματα υπερπλασίας, HGPIN και καρκινώματος, αντίστοιχα. Με τη βοήθεια ανοσοϊστοχημικών μεθόδων αξιολογήθηκε η έκφραση του VEGF και των υποδοχέων του (VEGFR-1, VEGFR-2). Επιπλέον προσδιορίστηκε η μικροαγγειακή πυκνότητα, χρησιμοποιώντας ως δείκτη την ενδογλίνη (CD105). Στα καρκινώματα μελετήθηκε η ύπαρξη πιθανής συσχέτισης μεταξύ των αγγειογενετικών δεικτών και παραμέτρων όπως το παθολογοανατομικό στάδιο, η διαφοροποίηση της νόσου, η παρουσία περινευρικής διήθησης και η εφαρμογή επικουρικής ακτινοθεραπείας. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η έκφραση των VEGF, VEGFR-1, VEGFR-2 και CD105 ήταν σημαντική υψηλότερη στο αδενοκαρκίνωμα του προστάτη σε σχέση με την καλοήθη υπερπλασία και την HGPIN ενώ δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της υπερπλασίας και της HGPIN. Στο καρκίνωμα ο VEGFR-2 ήταν ο υποδοχέας που εκφράστηκε περισσότερο, ενώ η έκφραση του VEGFR-2 συνδέθηκε με υπερέκφραση τόσο του VEGF όσο και του VEGFR-1. Στην υπερπλασία η έκφραση του VEGFR-1 συνοδεύτηκε και από υπερέκφραση του VEGFR-2. Η ενδογλίνη βρέθηκε να εκφράζεται έντονα κυρίως από τα νεοπλασματικά νεοαγγεία ενώ τα μεσεγχυματικά και τα φλεγμονώδη κύτταρα καθώς και τα φυσιολογικά αγγεία ήταν πάντα αρνητικά ως προς αυτή. Καταγράφηκε συσχέτιση της υπερέκφρασης του VEGF και της υψηλής MVD. Παρατηρήθηκε επίσης θετική συσχέτιση των VEGF-CD105 με δυσμενείς παθολογοανατομικές παραμέτρους του καρκινώματος όπως η κακή διαφοροποίηση και η ύπαρξη περινευρικής διήθησης ενώ η υπερέκφραση του VEGF σχετίστηκε και με προχωρημένο στάδιο νεοπλασματικής νόσου. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Συμπερασματικά η αγγειογένεση είναι σημαντικά υψηλότερη στο καρκίνωμα συγκριτικά με την υπερπλασία και την HGPIN, ενώ δεν φαίνεται να διαφέρει μεταξύ των δύο τελευταίων. Πιθανόν η αγγειογένεση να αποτελέσει βασικό μέρος ενός νέου συστήματος σταδιοποίησης και πρόγνωσης του καρκίνου του προστάτη ενώ το μέλλον θα δείξει εάν η φαρμακευτική αναστολή της διαδικασίας αυτής θα μπορέσει να προστεθεί και να συνδυασθεί με τις ήδη υπάρχουσες θεραπευτικές επιλογές.