“…Οταν όμωε οι ποσότητεβ των τεσσάρων αυτών στοιχείων στο έδαφο3 υπερβούν τα συνήθη όρια τότε γίνονται ισχυρά τοξικά για τα φυτά. Υπάρχει μεγάλοβ αριθμόε δημοσιεύσεων που αναφέ ρεται στην τοξική δράση των στοιχείων αυτών και στ ι s συνέπειεβ τη3 στα φυτά καβώ3 και στην ανθεκτικότητα που αναπτύσ σουν ορισμένα φυτικά είδη στ ι s ψηλέ3 ποσότητεβ των στοιχείων αυτών στο έδαφοβ (Repp 1963, Ernst 1965b, 1968d, 1972a,b, Gries 1966, Baumeister 1967, Rüther 1967, Mathys 1973, Hogan it Rauser 1979, Gerakis et al 1980, Miller 1982, Burton & Morgan 1984, Karataglis & Babalonas 1985, Qureshi et al 1985, Symeonidis et al 1985, Berry & Wallace 1989, verkleij & Prast 1989. Η συμπεριφορά του χαλκού, του ψευδάργυρου, του μολύβδου και του καδμίου στο έδαφοβ και επομένωβ έμμεσα η τοξικότητα TOUS ρυθμίζεται από δ ι acpopous εδαφ ι KOUS παράγοντε3 (π. χ. pH, οργανική ουσία) καβώδ snians και από Tis ανταγωνι στ ιKés σχέσει s που μπορεί να δημιουργούνται ανάμεσα TOUS ή με άλλα Βα ρεία μέταλλα, όταν συνυπάρχουν (Mengel 1968, Thornton 1981, Williamson & Johnson 1981, Kabata-Pendias & Pendias 1984.…”