Workforce agility: a systematic literature review and a research agenda proposal

Abstract

Workforce agility has been described as a management strategy that allows companies to respond quickly and effectively to threats and opportunities arising from a competitive and unstable business environment. In the current literature, there is still a lack of efforts to systematically review the state of the art on this subject. The aim of this paper is to address this gap by studying the academic progress on workforce agility. A systematic literature review was carried out to analyze the academic articles within the workforce agility topic that were published online until the end of June 2020 in three electronic databases: Web of Science (WoS), Scopus, and Science Direct. The bibliometric indicators present how the field has developed and which actors (authors, institutions, countries, journals) are the most relevant. Regarding the conceptual aspects, the findings allowed us to identify that an agile workforce consists of four interrelated and interdependent dimensions: proactivity, flexibility and adaptability, resilience, and competence. These attributes can be promoted through strategies related to i) learning and training, ii) forms of work organization, iii) human resource management; and iv) culture and organizational structure. Our findings also allowed us to propose an agenda for future studies on workforce agility and other related topics. This paper contributes by promoting a debate on a subject still incipient in the literature, especially in Latin America, and by highlighting the potential competitive advantage associated with workforce agility for companies.

Factors affecting organisations' supply chain agility and competitive capability

“…Thus, the concept of agility in supply chain operations is considered fundamental to transforming essential business operations by helping organisations become more responsive to change (Oliveira-Dias et al, 2022). This emphasis on agility implies opportunities for greater performance stability (Clampit et al, 2022;Tessarini and Saltorato, 2021). Indeed, the concept of agility has been combined effectively with flexibility to establish optimal working conditions (Fernandez-Giordano et al, 2022;Shukor et al, 2021).…”

Assessment framework for workforce agility in higher education institutions

“…Qin and Nembhard (2015) and Breu et al (2002) pointed out that the essence of workforce agility lies in leveraging employees' skills and capabilities. Studies have acknowledged that practices such as training and development, communication, sharing information, teamwork, participative decision-making, rewards and employee empowerment can promote workforce agility across manufacturing and service sectors (Montes et al, 2005;Sumukadas and Sawhney, 2004;Sherehiy and Karwowski, 2014;Ndungu, 2017;Almahamid, 2018;Tessarini Junior and Saltorato, 2021;Athamneh and Jais, 2021).…”

İşgücü Çevikliği Literatürünün Bibliyometrik Analizi

“…Örgütler açısından çeviklik kavramı, çevrede yaşanan değişimler karşısında fırsatları yakalama, öngörülebilen ya da öngörülemeyen çeşitli tehditlere karşı hazırlıklı, dayanıklı ve hızlı olma; tüm bunlar yanında durumdan fayda sağlayabilme yeteneğini ifade etmektedir (Tessarini ve Saltorato, 2021). Çalışanlar açısından ise çeviklik, yaşanan değişikliklere hızlı ve doğru şekilde yanıt verme, öngörülü ve proaktif olma ve fırsatlardan yararlanma yeteneği olarak özetlenmektedir (Alavi vd., 2014).…”

“…Dinamik ve belirsiz piyasa koşullarında hareket eden örgütlerin yapısal çeviklik için uyarlanabilir bir işgücüne ihtiyacı olduğu ifade edilmektedir (Dyer ve Shafer, 2003). Uyumluluk boyutu, işgücünün; çalışma koşullarında, görevlerinde veya kendilerinden talep edilen faaliyetlerde meydana gelen değişiklikleri kabul ederek bunlara uygun tutum ve davranışları sergileyebilme becerisidir (Tessarini ve Saltorato, 2021). Kısaca uyumluluk, tutum ve davranışları değişen çevre koşullarına adapte olacak biçimde değiştirebilmekle ilgilidir (Cai vd., 2018).…”

“…Literatürde, işgücü çevikliğine etki eden çeşitli örgütsel ve bireysel değişkenleri ortaya koymayı amaçlayan çalışmalar bulunmaktadır. Örneğin Tessarini ve Saltorato (2021) çalışmalarında işgücü çevikliğinin ilişkili olduğu boyutları ve işgücü açısından çevikliğe etki eden çeşitli unsurları belirlemişlerdir. Diğer yandan işgücü çevikliği üzerine yeterli çalışılma olmadığı konusunda literatürde fikir birliği bulunmakla birlikte (Breu vd., 2002;Sherehiy ve Karwowski, 2014;Muduli ve Pandya, 2018;Harsch ve Festing, 2020;Munteanu vd., 2020;Storme vd., 2020), son yıllarda kavramın hızlı bir gelişme gösterdiği de dikkat çekmektedir.…”