WHO guidance on ethics in outbreaks and the COVID-19 pandemic: a critical appraisal

Abstract

In 2016, following pandemic influenza threats and the 2014–2016 Ebola virus disease outbreaks, the WHO developed a guidance document for managing ethical issues in infectious disease outbreaks. In this article, we analyse some ethical issues that have had a predominant role in decision making in response to the current COVID-19 pandemic but were absent or not addressed in the same ways in the 2016 guidance document. A pandemic results in a health crisis and social and political crises both nationally and globally. The ethical implications of these global effects should be properly identified so that appropriate actions can be taken globally and not just in national isolation. Our analysis, which is a starting point to test the broader relevance of the 2016 WHO document that remains the only available guidance document applicable globally, concludes that the WHO guidance should be updated to provide reasoned and thoughtful comprehensive ethics advice for the sound management of the current and future pandemics.

Present and future

“…3 It also contains a critical appraisal of the most recent (2016) WHO guidance document on the management of ethical issues during an infectious disease outbreak. 4 This June issue of JME also addresses several important clinical ethics issues: covert administration of medication in food, 5 educational pelvic exams under anesthesia, 6 consent to cancer screening, 7 care of critically ill newborns when the birth mother is unwell, [8][9][10] and ethical considerations related to recruiting migrant workers for clinical trials. 11 Perhaps what is most unique about this issue is its Feature Article and associated commentaries.…”

Discapacidad y calidad de vida en decisiones de triaje durante el COVID-19: marcos éticos de equidad y perspectivas queer-crip

“…Incluso desde aquellos sectores que comparten la postura de que la utilización de las categorías de DALYs y QALYs en decisiones de triaje no es éticamente permisible, sostienen que la urgencia de la "crisis del COVID-19" provoca la necesidad de establecer múltiples criterios de maximización de vidas salvadas sobre personas que, ante tal escenario, son igualmente valiosas y prioritarias. En este sentido, son variados los informes, guías, artículos y portales de noticias que presentan a la pandemia de COVID-19 como una etapa de crisis (Redacción LAVOZ, 2021;Rivera López et al, 2020;Savin y Guidry-Grimes, 2020;Saxena et al, 2021;Scientific Advisory Group for Emergencies, 2020;SEMICYUC, 2020;Smith-Spark y Gan, 2021;VOX Media, 2021;WA DOH, 2020;Wilkinson, 2020). Bajo esta retórica, el período atravesado por la pandemia es entendido como un escenario que exige medidas drásticas e inmediatas para paliar sus efectos dañinos.…”

Covıd-19 Pandemisinin Toplum Ağız Diş Sağlığına Etkileri ve Etik Sorunlar

“…Pandemi dönemiyle birlikte diş hekimliğinin hem halk sağlığı hem de tedavi kısmında; sosyal mesafe uygulaması, triyaj, hasta bilgilerinin ilgili kurumlarla paylaşılması, acil hasta bakımı, ağız sağlığı hizmetine ulaşımda eşitsizlik, hükümetlerin ve uluslararası toplumun yükümlülükleri, toplum katılımı, kırılgan grupların durumu, finansal sorunlar, görev tanımının içinde yer almayan filyasyon, sürüntü alma ve ilaç dağıtma gibi yeni görevlendirmeler nedeni ile kamu ağız diş sağlığı hizmetlerinde yaşanan gecikmeler, belirli yaş gruplarına getirilen kısıtlamalar nedeni ile ağız diş sağlığı hizmetinden yararlanamama, sınırlı kaynakların tahsisi, bulaşıcı hastalık salgınları sırasında araştırma ve hızlı veri paylaşımı, kanıtlanmamış müdahalelerin, ilaç ve aşıların araştırma dışında acil kullanımı gibi konularda yeni etik sorunlar ortaya çıkmaktadır (6,7,44,45).…”

“…Bir ülkede, pandemi döneminde etik ilkelerin belirlenmesine bağlı olarak, pandemiye verilen yanıt değişecektir. Mevcut kaynaklar da, bu yanıta göre epidemiyolojik sürveyans, bireysel tıbbi bakım veya halk sağlığı müdahaleleri arasında dağıtılacaktır (45).…”

“…Pandemi döneminde, yeterli kapasitesi olan, evde bakım planlarına geçmiş, basitleştirilmiş teknolojiler ve temel sağlık hizmetlerini sürdüren, ilaç tedarikinde özerklik sağlayan, afet durumlarıyla başa çıkma kapasitesi olan, aşılama gibi halk sağlığı hizmetleri sunan güçlü sağlık sistemlerine ihtiyaç vardır (45).…”