What Do Patients Want?: Personal Disclosure and the Intersubjective Perspective

Siebold, Cathy

doi:10.1007/s10615-011-0338-1

Cited by 9 publications

(6 citation statements)

References 46 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…But just as others have described, I felt able to do clinical work (Siebold, 2011;Morrison, 1996;Mendelsohn, 1996;Colson, 1995;Klyman, 1994). Indeed, despite the intense grief and mourning I was experiencing in my personal life, I felt most myself, engaged, present, and available when I was seeing my patients.…”

Section: Self-disclosure and Treatment Issuesmentioning

confidence: 93%

“…The number of articles discussing the topic of the therapist's disclosure of life-changing events to their patients has been steadily growing (Dewald, 1982;Mendelsohn, 1996;Colson, 1995;Morrison, 1996;Klyman, 1994;Bemesderfer, 2000;Goldstein, 1994Goldstein, , 1997Levine, 2007;Ruderman, 2002;Siebold, 2011). By and large, however, the literature available on PEP Web, the main psychoanalytic search engine clinicians use, offers heterosexual analysts' experience around loss and disclosure but little about those with a different sexual orientation.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

“…It encompasses analysts communicating their "opinions, feelings or reactions regarding their patients," as well as analysts revealing, intentionally or not, aspects about their personal lives (Siebold, 2011, p. 152). Siebold (2011) draws a useful distinction between self-and personal disclosure. Referencing Benjamin (2000), she states that personal disclosure is that which applies to revelations about the therapist's own life (Siebold, 2011, p. 152).…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 2 more Smart Citations

The (K)Not of Self-Disclosure: One Therapist's Experience

Newberger

2014

Psychoanalytic Social Work

View full text Add to dashboard Cite

As psychoanalytic psychotherapy embraces relational and intersubjective ideas, the person of the clinician comes more into view. Nowhere is this more evident than in the domain of self-disclosure. This article addresses the clinical complexity surrounding personal disclosure when issues of the therapist's sexual orientation and major loss and the processing of grief enter the therapeutic field.KEYWORDS self-disclosure, sexual orientation, grief and loss, relational/intersubjective frameworks PROLOGUE Psychoanalytic method and technique, in theory, offer safeguards against hegemony in the field. But is this true in practice and in our psychoanalytic community? Are we as open-minded about gender, race, and sexual orientation as we profess or do our biases blind us? When I brought an early draft of this article to a psychoanalytic writing group that I belonged to, my heterosexual colleagues were baffled by the idea that disclosing the death of my same-sex partner in a treatment setting would be different from any other personal material revealed by a therapist. For them, it was just another item to be analyzed. Although in principle I didn't disagree, this response struck me as naive at best. As a lesbian clinician, I struggled with the issue of self-disclosure in the therapeutic setting when my life partner died. This article is offered as a counterpoint to those who believe that differences in our sexual orientation are of little consequence.

show abstract

Section: Self-disclosure and Treatment Issuesmentioning

confidence: 93%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

The (K)Not of Self-Disclosure: One Therapist's Experience

Newberger

2014

Psychoanalytic Social Work

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Hewitt 2006; Pamoja 2010) czy wręcz zmniejszyć współczynniki przestępczości (faith can play a positive role in diminishing or mitigating crime) (Gardner 2011, s. 26) sygnalizuje ciekawy kierunek badań jeszcze słabo rozwinięty w analizach kryminologicznych oraz korekcyjnej pracy socjalnej (clinical social work) (Siebold 2011). Socjolodzy określają religię wręcz jako "zapomniany czynnik" w badaniach kryminologicznych (Johnson i in.…”

Section: Religia a Przestępczość I Oddziaływania Korekcyjneunclassified

Religia i konwersja jako potencjał w resocjalizacji

Bernasiewicz

2018

View full text Add to dashboard Cite

Abstrakt: Autor omawia naukową literaturę poświęconą badaniom dotyczącym znaczenia religii i wiary w procesie resocjalizacji oraz transformacji tożsamościowej. W kontekście wychowania resocjalizującego możemy mówić o religii jako o sile generującej pozytywną zmianę. Autor dowodzi, że konwersja może pomóc uwięzionym osobom uniknąć recydywy, przeciwdziała uzależnieniom oraz pomaga odnaleźć i uwierzyć w dobre życie. Słowa kluczowe: Religia, konwersja, resocjalizacja. WstępPrzegląd literatury naukowej dotyczącej teleologii resocjalizacji, reintegracji oraz inkluzji społecznej osób zaburzonych w zachowaniu oraz przestępców pozwala wyróżnić najistotniejsze mechanizmy ludzkiego zachowania dewiacyjnego, takie jak: emocje, procesy poznawcze, poczucie własnej wartości, zdolności empatyczne, poziom lęku, poczucie efektywności itp. oraz określić najważniejsze potencjały, których rozwój staje się celem intencjonalnej procedury korekcyjnej organizowanej przez pedagogów i psychologów. Wśród potencjałów wymienić należy: wysoki poziom kreatywności, uzdolnienia sportowe, aktorskie, muzyczne, osobistą ambicję, dużą wytrwałość (ważny parametr osobistego poczucia efektywności), umiejętność współpracy w grupie itd. Pojawia się zatem aparatura pojęciowa, która odsyła nas do wizji człowieka jako natury fizjologicznej, psychicznej i/lub socjologicznej. Rzadziej w antropologii resocjalizacyjnej zdominowanej w epoce późnej nowocze-

show abstract

“…Differences in degree, not in kind, was one way these men suggested thinking about psychopathology. As Mead asserted (Siebold, 2011) the self is the result of a reflective process whereby external symbols and interactions with others serve to shape the construction of meaning about who we are. Labels are damaging because they further support a sense of badness and otherness, and mimic the earlier experience of interactions that first brought about the sense of badness and otherness.…”

mentioning

confidence: 99%