Welfare status of cultured seabass (Dicentrarchus labrax L.) and seabream (Sparus aurata L.) assessed by blood parameters and tissue characteristics

Abstract

Seabass (SBS) and seabream (SBM) juveniles were reared with the goal of obtaining three different final densities (SINT ¼ 40 kg m )3 ; INT ¼ 20 kg m )3 ; SEM ¼ 0.2 kg m )3 ) to ascertain the effects thereof on the welfare of the fish. Significant blood metabolites and hepatic glycogen were determined every 3 months and at harvest. Trials lasted 18 months in seabass and 17 months in seabream. At the end of experiment the main biometric productive parameters and quality of body composition were also recorded. Regarding intensively reared seabass (SINT-SBS, INT-SBS), the plasma triglycerids, total cholesterol and transaminases (AST, ALT) were always significantly higher than in semi-intensively maintained fish (SEM-SBS). At the final sampling in the SINT-SBS batch, the total protein and glucose were also markedly increased. Conversely, at harvest the liver glycogen content decreased in SINT-SBS (34 ± 8 mg g )1 liver) with respect to INT-SBS (57 ± 12 mg g )1 liver) and SEM-SBS (63 ± 11 mg g )1 liver). No differences among groups were observed for creatine kinase (CK) and lactate dehydrogenase (LDH). With regard to seabream, SINT-SBM and INT-SBM constantly showed plasma triglycerids and total cholesterol as being significantly higher when compared to SEM-SBM. In the final two blood samplings, SINT-SBM exhibited the most elevated values for LDH. At harvest, AST, ALT, total protein and glucose markedly increased in SINT-SBM, whereas liver glycogen content was reduced (22.5 ± 9 mg g )1 liver), more than in INT-SBM (70 ± 16 mg g )1 liver) and SEM-SBM (75 ± 20 mg g )1 liver). In both seabass and seabream, body composition was very similar in the different stocking densities, except for total cholesterol. Total n-3 polyunsaturated fatty acid (PUFA) in seabream was significantly different from fish of the semi-intensive groups; however, nutritional values and fatty acid profiles were equally good. The intermediate final density of seabass and seabream at 20 kg m )3 seemed to give the best results in terms of their well being when compared to fish reared at 40 kg m )3 . The absence of differences in blood metabolites and hepatic glycogen levels between the intensive batch and the semi-intensive groups until harvest was a reference to the positive status of the fish. A density of 20 kg m )3 can be considered acceptable for farm strategy planning for raising healthy on-growing seabass and seabream juveniles.

Comparison of Growth Performance of ‘Common Catfish Ameiurus melas, Rafinesque1820’, Reared in Pond and in Recirculating Aquaculture System

“…Blood sampling of PN and RC groups was performed after 90 days of the trial (5 fish per pond and 5 per tank), following the same procedure for blood collecting suggested in literature for monitoring blood parameters and fish welfare [10][11][12] and repeated during the last days of the trial. The blood was left to coagulate at room temperature and then centrifuged at 2,500×g for 10 minute.…”

Χρήση αναισθητικών ουσιών στο λαβράκι (Dicentrarchus labrax L.) συμβολή τους στον περιορισμό του στρες και επίδρασή τους στο ανοσοποιητικό σύστημα και στην ανάπτυξη

“…Στους τελεόστεους ιχθύς η αύξηση της συγκέντρωσης της γλυκόζης κατά το στρες είναι αποτέλεσμα της αύξησης της κορτιζόλης, η οποία, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση των αυξημένων ενεργειακών αναγκών που εμφανίζονται κατά το στρες, προκαλεί υπεργλυκαιμία, καθώς προάγει τη γλυκονεογένεση και τη μετατροπή του γλυκογόνου του ήπατος σε γλυκόζη, ενώ παράλληλα, μειώνει τη χρησιμοποίηση της γλυκόζης (Barton & Iwama 1991, Παπουτσόγλου 1998, Roncarati et al 2006. Ωστόσο, η οφειλόμενη στην κορτιζόλη αύξηση της συγκέντρωσης της γλυκόζης παρατηρείται κατά το στρες μεσαίας διάρκειας (Vijayan et al 1997), ενώ κατά το οξύ στρες οφείλεται στις κατεχολαμίνες (Andersen et al 1991).…”

“…Εξάλλου, στο λαβράκι η συγκέντρωση της γλυκόζης αυξήθηκε σημαντικά λόγω υψηλής ιχθυοπυκνότητας (40 kg/m 3 ) διάρκειας 18 μηνών, φτάνοντας τα 133 mg/dl, ενώ, όταν η ιχθυοπυκνότητα ήταν 20 kg/m 3 , η συγκέντρωση της γλυκόζης ήταν 69 mg/dl χωρίς, ωστόσο να παρουσιάζει στατιστικώς σημαντική διαφορά από τους μάρτυρες, στους οποίους ήταν 60 mg/dl (Roncarati et al 2006). …”

“…Στο λαβράκι η φυσιολογική συγκέντρωση της γλυκόζης κυμαίνεται από 60,1±23 mg/dl (Roncarati et al 2006) έως 172 mg/dl (Pavlidis et al 1997). Αυτές οι μεγάλες αποκλίσεις εξηγούνται από το γεγονός ότι η συγκέντρωση της γλυκόζης επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες.…”

“…Στο λαβράκι η φυσιολογική συγκέντρωση των πρωτεϊνών του πλάσματος κυμαίνεται από 3,2±0,4 g/dl (Roncarati et al 2006) και 3,6±0,2 g/dl (Hadj Kacem et al 1986) έως 4,7±0,3 g/dl (Hadj Kacem et al 1988). Γενικά, η συγκέντρωση των πρωτεϊνών στο λαβράκι δεν φαίνεται να παρουσιάζει ρυθμικές μεταβολές κατά τη διάρκεια της ημέρας (Pavlidis et al 1997) ή να επηρεάζεται ουσιαστικά από άλλους παράγοντες εκτός από το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τη λήψη της τροφής, το οποίο, μάλιστα, επηρεάζει τη συγκέντρωση των πρωτεϊνών πιο πολύ από ό,τι το στρες λόγω αύξησης της ιχθυοπυκνότητας για 5 min (Marino et al 2001).…”