2018
DOI: 10.12797/lv.13.2018.26.09
|View full text |Cite
|
Sign up to set email alerts
|

W stulecie niepodległości i „ustalonej” pisowni polskiej

Abstract: In the Centenary of Independence of Poland and of “Fixed” Polish SpellingThe unification of Polish spelling after the regaining of independence in 1918 was an important task, especially as the young state intended to build a system of public schools and introduce compulsory schooling. In view of the divergence of the so-called “Cracow” and “Warsaw” spelling at the turn of the 19th and 20th centuries, it was deemed necessary. The relevant resolution was adopted by the Academy of Learning in Cracow in 1918. Unfo… Show more

Help me understand this report

Search citation statements

Order By: Relevance

Paper Sections

Select...

Citation Types

0
0
0
1

Year Published

2022
2022
2022
2022

Publication Types

Select...
1

Relationship

0
1

Authors

Journals

citations
Cited by 1 publication
(1 citation statement)
references
References 0 publications
0
0
0
1
Order By: Relevance
“…Uważa ona, że z całkowitym podporządkowaniem się uzusowi i rezygnacją ze skodyfikowanej normy wiąże się co prawda niebezpieczeństwo zachwiania stabilności graficznego obrazu słowa/wyrażenia, ale mimo to nadmierna normatywizacja nie jest rozwiązaniem pożądanym i w sytuacji gdy następuje rozejście się normy i ususu, należy w pewien sposób liczyć się też z praktyką pisarską wykształconych Polaków (Awramiuk 2013, s. 30). Zygmunt Saloni, który od lat zauważa wyraźne działanie uzusu i stosowanie wariantywnej pisowni niezależne od stopnia restrykcyjności przepisów, obserwowane nawet w przypadkach pozornie prostych i bezdyskusyjnych, uważa, że należy do pewnego stopnia pogodzić się ze spontanicznym rozwojem pisowni polskiej, a przepisy upraszczać, dopuszczając w przypadku wahań warianty alternatywne (Saloni 2011(Saloni , 2018.…”
unclassified
“…Uważa ona, że z całkowitym podporządkowaniem się uzusowi i rezygnacją ze skodyfikowanej normy wiąże się co prawda niebezpieczeństwo zachwiania stabilności graficznego obrazu słowa/wyrażenia, ale mimo to nadmierna normatywizacja nie jest rozwiązaniem pożądanym i w sytuacji gdy następuje rozejście się normy i ususu, należy w pewien sposób liczyć się też z praktyką pisarską wykształconych Polaków (Awramiuk 2013, s. 30). Zygmunt Saloni, który od lat zauważa wyraźne działanie uzusu i stosowanie wariantywnej pisowni niezależne od stopnia restrykcyjności przepisów, obserwowane nawet w przypadkach pozornie prostych i bezdyskusyjnych, uważa, że należy do pewnego stopnia pogodzić się ze spontanicznym rozwojem pisowni polskiej, a przepisy upraszczać, dopuszczając w przypadku wahań warianty alternatywne (Saloni 2011(Saloni , 2018.…”
unclassified