Vulvodynia: a consideration of clinical and methodological research challenges and recommended solutions

Abstract

Vulvodynia, an idiopathic chronic vulvar pain, is a prevalent genital pain condition that results in significant impairment to sexual, relational, and psychological functioning of affected women and their romantic partners. Despite its high prevalence, there remain gaps in knowledge and health care access for women coping with vulvodynia, given its varied clinical presentation and no widely accepted treatment protocol. The past several decades have seen important advancements in understanding vulvodynia and developing effective treatments; however, progress has been impeded due to clinical and methodological challenges in conducting research with this vulnerable population. This review presents a brief overview of vulvodynia correlates, consequences, etiology, and treatment, and then turns its attention to considering the clinical and methodological challenges that hinder vulvodynia research. Identifying these barriers alongside potential mitigating solutions is essential to developing empirically supported treatments for all women affected by vulvodynia, across all age and minority groups. Potential solutions will require researchers to broaden eligibility criteria, examine subgroups of women, and expand definitions of treatment outcomes, and may be best facilitated by more active collaboration among research groups and across relevant disciplines. Engagement in these solutions may contribute to more representative findings and the development and dissemination of empirically based treatment options for this complex pain condition.

Long-Term Efficacy of Physical Therapy for Localized Provoked Vulvodynia

“…However, pain reduction does not necessarily improve the mental and sexual well-being of patients with PV. 11 Therefore, we assessed treatment efficacy by evaluating pain reduction and changes in patients’ sexual function and treatment satisfaction.…”

“…Regarding measuring the treatment results, there is a wide range of tools for assessing pain in the vestibule, including real-time pain measurements (during a physical test such as the Q-tip test), pelvic floor muscle evaluation by electromyography or ultrasound, or assessing pain based on patient self-reports. 5 , 11 , 12 A review of 25 studies identified 110 different tools. 5 The vast majority of these (86%) relied on participants’ self-reported improvements in their mental state, sexual function, and pain reduction, compared with 12% of the tools that relied on reports by physicians.…”

Czy terapia Recover skutecznie zmniejsza ból u kobiet z wulwodynią?

“…W literaturze obowiązuje rekomendacja oceny punktów końcowych w leczeniu bólu przewlekłego, opracowana w 2003 roku -Initiative on Methods, Measurement, and Pain Assessment in Clinical Trials (IMMPACT), zalecana także do oceny wyników terapii w Vd [6,[17][18][19]. W IMMPACT zakłada się konieczność oceny sześciu kluczowych parametrów w badaniach klinicznych dotyczących przewlekłego bólu i Vd: ból oceniany w skali NRS, funkcjonowanie fizyczne w tym także seksualne, funkcjonowanie emocjonalne (depresja, lęk), subiektywna ocena przez pacjenta poprawy stanu zdrowia i zadowolenie z leczenia, objawy i zdarzenia niepożądane oraz dyspozycyjność pacjenta w badaniu.…”

“…Nie ma wielu prac, w których oceniano by efekt odległy po leczeniu. "Sukces" terapii w Vd bywa rzadko definio-wany przez badaczy w literaturze [19], niemniej został określony jako punkty końcowe w IMMPACT Consensus Statement w terapii bólu przewlekłego. Przyjmuje się, że redukcja subiektywnych dolegliwości bólowych o 50% lub więcej w NRS stanowi odzwierciedlenie wyraźnej poprawy w odczuciu pacjenta [6,17,18].…”

“…Największą korzyść z wielomodułowych terapii odnoszą kobiety z Vd prowokowaną, najwięcej doniesień w literaturze dotyczy tej podgrupy Vd [19,22,23]. Należy sądzić, że kobiety z dyspareunią są najbardziej zmotywowane do leczenia, ze względu na przykład na pragnienie utrzymania związku, posiadania dziecka, zatem bardziej konsekwentnie stosują zasady wyniesione z pracy z terapeutami.…”