Visibility through invisibility: Spatialized political subjectivities of Alevi youth

Abstract

This article investigates Alevi youth subjectivities in a neighborhood of İstanbul, Okmeydanı, in which mainly Alevi people live, through the youth’s self-positionings in revolutionary groups, which has deeply marked the highly politicized history of the district. The grievances of Okmeydanlı Alevi youth have grown increasingly complex, stemming from experiences of violence, family legacies of victimhood, and, in recent years, new forms of exclusion. Coupled with generational ruptures between youth and their families in experiencing Alevi identity, Alevi youth have created a political identity and collectivity in the sphere of revolutionary politics. In this politicization, Okmeydanı becomes a spatialization of resistance which gives the youth a sense of power to achieve solidarity and find intimacy to defend themselves and their rights. Moreover, for the youth, engaging in a revolutionary political identity enables them to define themselves and redefine Alevi identity in contrast with, and sometimes against, the perceptions of their families. I argue that it is through this performativity that Okmeydanlı Alevi youth achieve self-empowerment and identity construction; and through this performativity in street politics that the youth render their agencies and self-representations visible on public space.

Ruşen Keleş’in Birikiminden Geleceğe: Türkiye’de ve Dünyada Kentleşme ve Yerel Yönetimlere Dair Dönüşümleri Okumak

“…Diğer yandan, a) giderek insansızlaşan, b) iktisadi anlamda metropollerin uzantısı haline gelen ve b) iletişim teknolojisindeki gelişmeler nedeniyle popüler kültüre kentli nüfusla birlikte aynı anda ve ölçüde maruz kalan kırsal nüfusu, kır-kent karşıtlığı içinde değerlendirme zemini de ortadan kalkmış görünmektedir. Önümüzdeki yeni sınama; a) kimlikler etrafında ortaya çıkan veyahut kimlikleri üretip tahkim ederek siyasi kutuplaşmalara zemin hazırlayan (sosyolojik anlamdaki) cemaatleşmeler ve mekânsal yarılmalar (Erman, 2001;Geniş, 2007;Özata, 2020); b) ortaya çıkan tüketim toplumunun temel taşı olan bireyselleşme ve yabancılaşma (Bayırbağ ve Penpecioğlu, 2017); c) özellikle genç nüfusun deneyimlemekte olduğu adaletsizlikler, işsizlik ve kültürel çatışmadan kaynaklı kuşaklar arası yarılma (Z kuşağı tartışmaları); d) neoliberal politikaların ortaya çıkardığı bölüşümsel adaletsizlik ve güvencesizleşmenin üst üste bindiği bir bağlamda (Buğra, 2018) "kentli vatandaşı", "evrensel kamu yararını" ve kamu yararı etrafında "ortaklaşmayı sağlayabilecek kurumsal temsil olanaklarını" ortaya çıkarmaktır. Yönetişim yaklaşımın önerdiği "çoğulcu" projenin, ortaklaşmadan çok ayrışmaları tahkim ettiği ve yerelleştirmeye yönelik yönetsel değişikliklerin de yönetsel âdem-i merkezileşme üzerinde siyasi merkezileşmeyi tetikleyerek temsilde adaletsizliği ortaya çıkardığı göz önüne alındığında, Keleş'in önerdiği türden bir dönüştürücü projenin yukarıda anılan çok katmanlı adaletsizliklere karşı çıkarak geliştirilmesi ve savunulması yerinde olacaktır.…”