Vin (Lien Botha)

Abstract

iets van die onopgeloste en gekompliseerde verhoudingsdinamiek tussen die karakters.My enigste kritiek is dat die slot van die drama effens gejaagd voorkom, maar dalk effektief die steeds moeilik-oorkombare trauma wat oor generasies heen strek suggereer, trauma wat as gevolg van toksiese manlikheid nie geverbaliseer kan word nie. Die karakters maak die oggend ná die partytjie asof daar nie regtig enige konfrontasie plaasgevind het nie en val weereens in die strik van begriploosheid as gevolg van gebrekkige kommunikasie. Die teks laat 'n diep indruk en kan gesien word as 'n kritieke, empatiese ondersoek na 'n eietydse (wit) Afrikaanse manlikheid, en suggereer die denkpatrone wat daaromtrent moet verander.