Understanding the social context of violent and aggressive incidents on an inpatient unit

Abstract

The English National Service Framework for Mental Health stipulates that the highest quality of health care should be provided for mental health service users. Incidents of aggression and violence militate against achieving that goal, yet such incidents are frequently reported in inpatient settings. Much research in this area reflects a dualistic, perpetrator/victim conceptualization of incidents. This study aimed to take a more systemic approach by treating violent and aggressive incidents as social interactions and by seeking to understand the social contexts in which they took place. In this paper we describe and discuss the main themes to emerge from 15 staff accounts of 11 incidents on one ward. A striking theme reflected throughout the interview data was the lack of staff engagement with clients, and particularly an inability to look at the world through clients' eyes in interpreting their behaviour. We conclude that the 'zero tolerance' campaigns currently being conducted in the UK in relation to aggression towards NHS staff are unlikely to succeed without attention to understanding why aggressive behaviour arises and identifying features of the caring environment that may contribute to it. Rather than adopting a position of 'zero tolerance', we argue that three steps are required following an aggressive incident: emotional support; critical reflection and learning; and the pursuit of accountability.

Aggression in Psychiatry Wards

“…demografik özellikler, çocuklukta kötüye kullanım/şiddet öyküsü, yatış öncesi şiddet öyküsü, hastalığın aşaması), yani, hemşirelik girişimleriyle giderilmesi pek mümkün olmayan faktörler yer almaktadır. [8,13,19,27,39,40,[53][54][55][56][57][58][59][60] Agresyonun yönetilmesi açısından, bu model hemşirelerin, dış model (çevre ve çalışana ait faktörler) ya da durumsal/etkileşimsel modele göre, geleneksel yaklaşımları (tespit, izolasyon vb.) daha fazla kullanmalarına neden olabilmektedir.…”

“…[13,19,40] Çalışana ait faktörlerde, çalışanın cinsiyeti, deneyimi, agresyonla baş etme eğitimi alma durumu, kıdemi, çalışan-hasta oranı gibi özelliklerin agresyon/şiddet insidansı üzerinde etkili olduğu belirtilmekle birlikte, [19,25,40,51,64] bu ilişkilerin tartışmalı olduğu da vurgulanmaktadır. [39,51,56] Durumsal-Etkileşimsel Model: Bu model agresyonun meydana geldiği tüm koşulları içerir ve iç/dış modelin değiş-kenlerini bir araya getirir. [52] Çalışan-hasta arasındaki etkileşim-ler bu modelin bütünleyici parçasını oluşturmaktadır.…”

“…[52] Çalışan-hasta arasındaki etkileşim-ler bu modelin bütünleyici parçasını oluşturmaktadır. [39,52,56,60] Psikiyatri hemşireliğinin özü olarak kabul edilen, hasta ve hemşire arasındaki ilişkinin niteliği agresyona neden olan önemli bir etkileşimsel-durumsal faktör olarak belirtilmektedir. [51,60] Whittington ve Wykes (1994), şiddetin daha fazla olduğu servislerde çalışanların, hastalarla daha fazla fiziksel temasta bulunduklarını, dinleme ve konuşmaya daha az zaman ayırdıklarını saptamıştır.…”

“…(2004)'na göre, tanımlanan risklerin hiç-biri statik değildir; yani, hastaya ait, personele ait, durumsaletkileşimsel ya da çevreye ait özellikler birbirleriyle etkileşime geçerek, servislerde agresif olayların meydana gelmesini etkilemektedir. [56] Shepberd&Lavender (1999), akıl sağlığı ve şiddet arasındaki ilişkinin sıklıkla nedensel değil, dolaylı olduğunu, şiddetin birincil göstergelerinin altta yatan bozukluğun belirtilerine kıyasla, çoğunlukla kişilerarası çatışmalar olduğunu ileri sürmüştür olabilir. [69] Hastanın davranışlarının bir "vakumdaboşlukta" tek başına gelişmediğini kabul etmek gereklidir.…”

Compassionate containment? Balancing technical safety and therapy in the design of psychiatric wards

“…'Expert' definitions of risk in psychiatric hospitals draw on 'linear' knowledge of the 'risk factors' that might be involved (Daffern, Mayer, & Martin, 2004;Hage, van Meijel, Flutterts, & Berden, 2009;Secker, Benson, Balfe, Lipsedge, Robinson, & Walker, 2004). These risk factors include the personal characteristics of users (e.g., age, gender, personality traits, diagnosis, attitudes and behaviours) and environmental factors (e.g., family background, social disadvantage, physical characteristics of wards, and staff attitudes and behaviours).…”