Tyd leer jou lieg

Abstract

Read online:Scan this QR code with your smart phone or mobile device to read online.Dis die doodsakker van die nag. Die tyd in die daaglikse liggaamsiklus wanneer die mens gevaar loop om deur daardie onbekende membraan te glip, die ewigheid in, omdat die organe nie al die afvalstowwe kan verwerk nie. Die lewensklok gaan staan dan stil. Dis ook gewoonlik die tyd dat ek wakkerskrik en beangs deur 'n lys in my kop worstel: watter werk ek nog moet doen, watter ek dalk nie gedoen het nie. Dan lê ek en wroeg oor vergange jare; oor die onvermydelike realiteit dat my eie klok ook sal stol; oor die hoeveelheid mense en diere wat ly terwyl ek teen die donker in na die plafon staar; en oor die aarde wat kreun en kraak onder al die asems en gretighede. Één voordeel, tog: ek het gelukkig niks uit eie liggaam oor wie se toekoms ek my hoef te bekommer nie. Nou is ons reeds sewentien jaar geskei. Toe ek hom jare gelede weer 'n keer gesien het, het hy my so geïrriteer met sy rympie dat hy en sy nuwe vrou se mantra nou sus en so is, dat ek gewens het ek kon 'n bleddie acid cap in sy gat opdruk sodat hy in sy eie mandala van mantras in sy moer kon wegvlieg. Tog, mettertyd vat mens maar die lewe se herinneringe en teleurstellings. Na 'n ruk sluit jy dit dig in die grysstof weg, en fokus op die doelwitte van die hede.Soos die swart chroom van die nag (soos Jim Morrison dit stel) omrol en ek die niet bly instaar, voel ek stelselmatig