Turystyka jako dyscyplina naukowa – dylematy teoretyczne versus rzeczywistość empiryczna

Abstract

Analizując problem nadania turystyce statusu samodzielnej dyscypliny naukowej można zauważyć wiele zróżnicowanych i często przeciwstawnych opinii artykułowanych przez różne grupy naukowców. Wydaje się, że wynikają one w dużym stopniu z różnych tradycji badawczych (wraz z uznawanymi w ich obrębie paradygmatami), z których wywodzą się poszczególni badacze turystyki. Oznacza to, że być może kluczową rolę odgrywa tutaj tzw. tożsamość naukowa badaczy (KADRI 2008), która wpływa na ich poglą-dy odnośnie do statusu turystyki jako dyscypliny naukowej.Wydaje się jednak, że punktem wyjścia szczegółowych analiz powinno być przyjęcie szerszej perspektywy poznawczej określonej w zasadniczym pytaniu, czy będziemy w stanie lepiej poznawać turystykę dysponując samodzielną dyscypliną naukową, czy też powinniśmy poprzestać na jej badaniu wykorzystując dorobek dyscyplin już istniejących? Innymi słowy, można by zapytać czy nasza wiedza o turystyce będzie bogatsza dzięki powstaniu nowej dyscypliny? Biorąc pod uwagę tak szerokie pole badawcze turystyki (a tym samym obszary zainteresowań badaczy) konkluzja nie wydaje się być oczywista i zależy od odpowiedzi na następujące pytania szczegółowe: 1) czy jest możliwa naukowa specjalizacja w tak szerokiej dziedzinie jaka odnosi się do turystyki?, 2) czy w obrębie jednej dyscypliny możliwe będzie http://dx