Turks, Renaissance Image of

Verbaere, Lies

doi:10.1007/978-3-319-14169-5_246

Cited by 1 publication

(1 citation statement)

References 13 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Order By: Relevance

“…W wyobraźni Europejczyka I połowy XVI w. wciąż ożywają obrazy z kronik XV-wiecznych historyków finezyjnie opisujących sforsowanie bram Konstantynopola przez Turków: dzikie i wyjące bestie w piekielnym opętaniu (Barbaro, 1969) wywlekają na ulicę i mordują ludzi bez względu na ich płeć, wiek czy klasę społeczną (Kritobulos z Imbros, 2023). Dżuma jest tu demonizowana tak samo jak demonizowano imperium osmańskie (Schwoebel, 1967;Daniel, 1962;Meserve, 2008;Verbaere, 2019). Reprezentacja podbitego i opuszczonego przez innowierców miasta daje wyobrażenie, jak drastycznemu rozkładowi uległo na skutek epidemii.…”

Section: Lekarz Ciała Politycznego I Jego Ars Medicaunclassified

Myśliciel w zadżumionym mieście

Strączek

2024

View full text Add to dashboard Cite

Dla Nicolla Machiavellego sztuka rządzenia państwem podobna była do sztuki lekarskiej. Polegała na skutecznej profilaktyce w czasach prosperity i uzdrawiających, czasem wręcz brutalnych interwencjach w momentach kryzysu. Władca powinien być jak lekarz ciała politycznego, które każdego dnia zagrożone jest śmiertelnymi chorobami – dżumą, buntem, nieporządkiem, zniewoleniem, demagogią, dekadencją. Medycyna i polityka zazębiają się w wielu punktach machiawelicznego dyskursu, tworząc specyficzne imaginarium, przez które przenikają lęki i traumy pokoleń żyjących w ciągłym zagrożeniu powrotem dżumy. Wydawałoby się więc, że filozofię Machiavellego można odczytywać jako przypadek polityczno-medycznego projektu, będącego odpowiedzią na kryzys spowodowany zarazą, rzeczywistą i metaforyczną. Tymczasem w pismach tego kontrowersyjnego myśliciela mamy także do czynienia z formą pastiszu mającego na celu parodystyczne przedstawienie nie tylko rzeczywistości zarazy, ale także literatury, która o niej opowiada. Dychotomia dyskursów sięgająca samej istoty corpus machiavellicum często prowadziła komentatorów do wniosku, iż istnieje pewien kłopotliwy rozłam między Machiavellim ojcem obiektywnej nauki politycznej wzorowanej na naukach medycznych a Machiavellim artystą, twórcą subiektywnych i fikcyjnych światów literackich. Ta pozorna sprzeczność może jednak zostać łatwo przekształcona w bardziej spójny portret Machiavellego jako myśliciela, dla którego przewodnim motywem jest refleksja nad kondycją człowieka stojącego w obliczu katastrofy. Jedno i drugie podejście odpowiada duchowi renesansowego odradzania się po zarazie, przeciwdziałającego rezygnacji i dążącego do regeneracji społeczeństwa.

show abstract

Section: Lekarz Ciała Politycznego I Jego Ars Medicaunclassified

Myśliciel w zadżumionym mieście

Strączek

2024

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Turks, Renaissance Image of

Cited by 1 publication

References 13 publications

Myśliciel w zadżumionym mieście

Myśliciel w zadżumionym mieście

Contact Info

Product

Resources

About