Türkiye’deki Medya Okuryazarlığı Tezlerinin Metodolojik Açıdan İncelenmesi

Abstract

Medya okuryazarlığı, iletişim ve eğitim bilimleri arasında yer alan ve sıklıkla bu alanlardaki bilimsel çalışmalara konu olan bir alan olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada Milli Eğitim Bakanlığı’nın örgün eğitimde ders vermeye başladığı 2007 yılından günümüze kadar medya okuryazarlığıyla ilgili yazılmış olan 31’i doktora olmak üzere toplam 140 lisansüstü tez, metodolojik olarak incelenmiştir. Meta analiz yöntemiyle yürütülen bu çalışmanın amacı medya okuryazarlığı konusunda yazılmış tezlerin genel durumunu betimlemek ve doktora tezlerini metodolojik açıdan inceleyerek eğilimleri ve eksiklikleri ortaya koymaya çalışmaktır. Tezlerin metodolojik açıdan değerlendirilmesi, alandaki eksiklerin ve eğilimlerin ortaya konması nedeniyle önem arz etmektedir. Araştırma kapsamında medya okuryazarlığı başlıklı tezler toplanmış ve enstitü bazlı analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, medya okuryazarlığı tezlerinin neredeyse tamamının eğitim ve medya/iletişim konularında yazıldığı görülmüştür. Tezlerin eğitim bilimleri ve sosyal bilimler enstitüsü çatısı altında yer aldığı ve tezlerde çoğunlukla karma yöntem kullanıldığı sonucuna varılmıştır. Veri toplama aracı olarak görüşme ve anket tercih edilirken, nitel analizlerde yazılımlardan sınırlı düzeyde faydalanıldığına ve araştırmalarda amaç, yöntem, kapsam gibi metodolojik açıklamaların genel olarak ifade edildiğine ulaşılmıştır. Ayrıca veri analizlerinde ön koşul testlerin eksikliği, uygulanan test ile yorumlar arasında farklılıklar olduğu ve veri toplama araçlarının yöntem olarak ifade edilmesi gibi metodolojik sorunlar tespit edilmiştir.