Travmanin Nesi̇ller Arasi Aktarimi: Patri̇ck Modi̇ano Ve Post-Bellek

Abstract

A notion used for the first time by Marianne Hirsch to describe artists' experience who grew up with stories from the World War II survivors, reflection of post-memory in modern French writer Patrick Modiano's works, who won a Nobel prize in 2014 for reflecting the most inaccessible and implicit human destinies of the World War II French occupation with the memory art, is the subject of our study. Postmemory, shaped by traumatic experiences that are transferred by parents or previous generations even though they did not experience it themselves, is usually the memory that is transmitted to the following generations by generations that went through immense trauma such as the Shoah (the Jewish genocide). The exile victims' children, even though they never witnessed the exile trauma and the houses being demolished, remain constantly in diaspora, always excluded from the society or exiled. Modiano, who often alludes to the dark years, is obsessively bonded to his past and tries to show history's effect on individual destinies using post-memory. Traumatic experiences do not only affect the actual victims who've been affected by the events, but also the post-trauma generation with intergenerational transmission and form their identities. The author, who carries the weight of the oppression and torture his family suffered on his shoulders even though he didn't experience the World War II directly, doesn't let go of the mysterious and tragic past his roots are connected to. In this study, it is aimed to present through examples how the author, who has accepted to think about facts he doesn't fully know or only knows in pieces, rebuilds his own past with post-memory and whether the author, who brings the past to the present day, aims to protect his memories or repair his damaged identity.

Traces of Trauma with Genosociogram in a Group of Patients with Somatic Symptom Disorder

“…Doğal afetler, savaşlar, katliam veya zorunlu göç gibi yaşantılara maruz kalan gruplar travmayı yeteri kadar işleyemediğinde, travmanın etkileri sonraki nesillerde, grubun kültüründe ve bireylerde ortaya çıkan çeşitli belirtilerle kendini göstermeyi sürdürebilmektedir. Bunlar kültürün oluşumunda önemli etkenler olduğu gibi, kültürün kendisi de bu örtük iletimin sürmesine katkı sağlayabilmektedir (Schützenberger, 2012;Sengintürk 2019;Sevinç Yalçın ve Öztürk, 2018).…”

Patrick Modiano’nun La Place de L’étoile’inde Bir Özkurmaca Roman Okuması

“…"II. Dünya Savaşı görgü tanıkları (Claude Simon, Maurice Blanchot…) ve toplama kampları bir başka deyişle ölüm kampları direnişçileri ya da sürgünleri (Robert Antelme, Primo Levi, David Rousset, Charlotte Delbo…) sözü, savaş sonrası doğan, bellek aktarımını gerçekleştirmek için kurmaca aracılığıyla geçmişi sorgulayan (Pierre Bergounioux, Philippe Claudel, Jean Rouaud…) yazarlara bırakmıştır" (Sezgintürk, 2019(Sezgintürk, , s. 1551 2014 yılında Nobel Yazın Ödülünü alan Patrick Modiano, II. Dünya savaşı sonrası Fransa'nın işgal yıllarını ve insanların soykırım acılarını bütün yalınlığıyla dile getirdiğinden ötürü ödüle layık görülmüştür.…”

“…"Hayatta kalanların çocukları, ebeveynlerinin katledildiği dünyadan zamansal ve uzamsal olarak ayrı bir biçimde yaşamalarına rağmen yas, belleğin gücü ve ebeveynlerinin hayatlarını bölen uçurumun derinliğinin, onlara belleğe benzer bir şey kattığını söyleyen Hirsch, buna ikincil ya da ikinci kuşak bellek olan "post-bellek" demeyi tercih eder. Hirsch'e göre post-bellek kesinlikle güçlü bir bellek şeklidir, çünkü nesnesine veya kaynağına olan bağlantısına anımsama yoluyla değil, imgesel bir edinme ve yaratma yoluyla aracılık eder" (Sezgintürk, 2019(Sezgintürk, , s. 1552) (…) Birebir yaşamadıkları halde ebeveynler ya da önceki nesiller tarafından aktarılan travmatik deneyimlerle şekillenen post-bellek, daha çok Shoah (Yahudi soykırımı) gibi büyük travma yaşamış nesillerin sonraki kuşaklara aktardığı bellektir" (s. 1547).…”

İkinci Dünya Savaşı Sonrasında Diaspora Ermenilerinin Anavatana Geri Dönüş Çağrısını Yeniden Okumak

“…İlk defa İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Marianne Hirsh tarafından kullanılan post-bellek kavramı birebir yaşamadıkları halde ebeveynler ya da önceki nesiller tarafından sonraki kuşaklara aktarılan travmatik deneyimler olarak tanımlanmaktadır(Sezgintürk, 2019(Sezgintürk, , s. 1547.…”