Transport stress in Atlantic salmon (Salmo salar L.): anaesthesia and recovery

Abstract

The effects of metomidate anaesthesia on levels of plasma cortisol, glucose, haematocrit and chloride in Atlantic salmon (1 + ) (Salmo salar L.), after a 2-h transport and during a 48-h recovery period were investigated. The use of metomidate anaesthesia during transport led to a reduced release of cortisol and signi®cantly lower levels of plasma cortisol after a 48-h recovery period. Plasma glucose did not return to basal level after a 48-h recovery period, indicating that even longer recovery may be needed for the ®sh to return to a pre-stress state. The results show that metomidate anaesthesia combined with a recovery period lessens the stress burden imposed by hauling and transport.

The effect of allostatic load on hypothalamic–pituitary–interrenal (HPI) axis before and after secondary vaccination in Atlantic salmon postsmolts (Salmo salar L.)

“…This seemed to be supported by the fact that secondary and tertiary stress responses as plasma chloride, magnesium, fin rot and mortality, were significantly increased in the "stress and vaccine" group compared to the "vaccine and stress" and the control group. Earlier studies have shown that cortisol is often associated with the detrimental effects of stress including: decreased growth rates, reproductive dysfunction (Morgan et al 1999;Schreck et al 2001;Mommsen et al 1999), increased incidence of disease (Barton 2002;Davis et al 2002Davis et al , 2003Einarsdottir et al 2000a;Einarsdottir et al 2000b;Weyts et al 1999), reduced seawater tolerance (Ventura et al 2011;Iversen et al 2009;Mommsen et al 1999;Redding and Schreck 1983;Sandodden et al 2001) and survival (Iversen et al 2005;Portz et al 2006;Finstad et al 2003;Iversen et al 1998;Hasan and Bart 2007). It has also been suggested that if the fish is not permitted enough time to recover completely after stress, a second, normally nonfatal, stressful occurrence could be fatal (Carmichael 1984), as observed in this experiment.…”

“…Cortisol is often associated with the detrimental effects of stress, including decreased growth, reproductive dysfunction (Morgan et al 1999;Schreck et al 2001;Schreck 2010;Mommsen et al 1999), increased incidence of disease (Barton 2002;Davis et al 2002Davis et al , 2003Einarsdottir et al 2000a;Einarsdottir et al 2000b;Weyts et al 1999), reduced seawater tolerance (Iversen et al 1998;Liebert and Schreck 2006;Sandodden et al 2001) and survival (Iversen et al 2005;Portz et al 2006;Finstad et al 2003;Iversen et al 1998;Hasan and Bart 2007).…”

Use of anaesthetic agents in farmed fish

“…Συγκεκριμένα, η χρήση των αναισθητικών, αν και μειώνει το έντονο στρες που προκαλείται στα ψάρια κατά την εκτέλεση των χειρι σμών, μπορεί συχνά να προκαλέσει η ίδια ήπιο στρες, χωρίς να είναι απόλυτα σαφές αν αυτό οφείλεται στην όλη διαδικασία αναισθητοποίησης ή στις χορηγούμενες αναισθητικές ουσίες. Αυτό πιστεύεται ότι δε συμβαίνει κατά την αναισθησία με μετομιδάτη, επειδή δεν παρα τηρείται αύξηση της κορτιζόλης στο αίμα, η οποία ει-136 Η. ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ, Α. Δ. ΓΑΛΑΤΟΣ, Φ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ναι ενδεικτική στρες (Stoskopf 1993, Sandodden et al 2001, Iversen et al 2003, Small 2003. Ανάλογα ευρή ματα προέκυψαν και κατά τη χρήση της ετομιδάτης στο σκΰλο και στον άνθρωπο (Hall et al 2001).…”

“…Τα τελευταία χρόνια η μετομιδάτη έχει χρησιμο ποιηθεί ευρέως σε μεγάλο αριθμό ειδών ψαριών σε δό σεις οι οποίες, ανάλογα με τις ανάγκες, συνήθως κυ μαίνονται από 1 έως 60 mg/1 (Mattson and Riple 1989, Malmstam et al 1993, Stoskopf 1993, Sandodden et al 2001, Hansen et al 2003, Iversen et al 2003, Small 2003.…”

Χρήση αναισθητικών ουσιών στο λαβράκι (Dicentrarchus labrax L.) συμβολή τους στον περιορισμό του στρες και επίδρασή τους στο ανοσοποιητικό σύστημα και στην ανάπτυξη

“…Κατά την αναισθησία με μετομιδάτη δεν παρατηρείται αύξηση της κορτιζόλης στο αίμα, η οποία είναι ενδεικτική στρες (Stoskopf 1993, Sandodden et al 2001, Iversen et al 2003, Small 2003, αν και προκαλείται αύξηση του γαλακτικού οξέος και του αιματοκρίτη (Olsen et al 1995). Ωστόσο, φαίνεται ότι η μη αύξηση της κορτιζόλης οφείλεται σε παρεμπόδιση της σύνθεσής της, κάτι το οποίο δεν είναι επιθυμητό, και όχι σε μη πρόκληση στρες (Stoskopf 1993, Neiffer 2007, Ross & Ross 2008.…”