“…Ούτος δέ προ έρχεται εκ τής πιθανότητος ρήξεως τής ούλης τής προηγηθείσης καισαρικήςτομής και είναι μεγαλύτερος δια τήν ούλήν τής καθέτου καισαρικής το μής έναντι τής χαμηλής εγκάρσιας τοιαύτης ( ]0 , ^,16 ,19 , 2ΐ, 22, 38, 4i, si), Ή τοιαύτη ρήξις δυνατόν να εΐναι τελεία, άφορωσα είς το σύνολον τοϋ τοιχώ ματος τής μήτρας, οπότε το κύημα εξέρχεται τής μήτρας και ανευρίσκεται εντός τής περιτοναϊκής κοιλότητος, εϊτε να είναι ατελής, οπότε εν τμήμα του τοιχώματος διατηρεί τήν συνοχή ν του και ούτω άφ' ενός μεν συγκρατεί το εμβρυον εντός τής μητρικής κοιλότητος, άφ' ετέρου δέ ελαττώνει μεγάλως τήν άπώλειαν αίματος. Το είδος τούτο τής ρήξεως άφορα συχνότερον εις τήν ούλήν τής χαμηλής εγκάρσιας καισαρικής τομής, γεγονός το όποιον συμβάλλει ώστε να καθίσταται αυτή ασφαλεστέρα και προτιμωτέρα τής κα θέτου ΚαΐσαρίΚής τομής (\ \ 1°, • <*,16,17,19,45,68,70,72,73,75,82,86,91,102).Τυγχάνει δέ ή ρήξις τής μήτρας σύμβαμα λίαν σοβαρόν θέτον είς αμεσον κίνδυνον τήν ζωήν τής τε μητρός και τοΰ κυήματος, χρήζει δέ επειγού σης επεμβάσεως και μεταγγίσεως αίματος. Ένεκα δέ τής αδυναμίας καθορι σμού του χρόνου επελεύσεως τής ρήξεως και συνεπώς τής εξασφαλίσεως ταχείας διακομιδής εις κατάλληλον νοσηλευτικόν κέντρον, ώς και λόγω τής σχετικώς υψηλής συχνότητος ρήξεως τής ουλής έπί περιπτώσεων ενάρ ξεως τοΰ τοκετοΰ, πλείστοι Μαιευτήρες πρεσβεύουν οτι «άπαξ καισαρική, πάντοτε καισαρική» καί έκτελοΰν τήν νέαν έπέμβασιν εν ψυχρώ 7-10 ημέ ρας συνήθως προ τής αναμενόμενης ημερομηνίας τοκετού (23, ^, si, 82).…”