Time Out of Memory: Taziyeh, the Total Drama

Chelkowski, Peter

doi:10.1162/105420405774763050

Cited by 9 publications

(1 citation statement)

References 2 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Hüseyin, Hz. Ebulfazl ve ehlibeyt ekseninde geliştiği ve günümüzdeki şeklinin temellerini oluşturmuştur (Aghaie, 2004: 3;Chelkowski, 2009;Chelkowski, 2010;Samani, 2015: 124). Her yıl taziyelerin haricinde özellikle de Muharrem ayında 13 gün boyunca ülke genelinde sonsuz yas olarak tanımlanan Kerbela Hadisesi için meddahlarca mersiyeler yazılmakta ve hüseyniye, zeynebiye gibi mescit ve takiye 3 mekânlarında söylenmektedir.…”

Section: Muhtevası Açısından Mersiye Geleneğiunclassified

Sosyal Kontrol Ve Gi̇zli̇ Bi̇r Protesto Araci Olarak İran Türkleri̇ni̇n Tazi̇ye Geleneği̇nde Mersi̇ye

GÖZCÜ

2023

Folklor Akademi Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

Müzik; hatıraları, duyguları, toplumun genelini ya da sonradan büyük bir bölümünü etkileyebilecek şekilde bir kısmının hikâyesini aktarmak diğer bir deyişle bireysel ve sosyal olayları kutlamak ve dostlukları, düşmanlıkları ifade etmek üzere kullanılan güçlü bir iletişim aracıdır. Bu itibarla halkın mirasının ayrılmaz bir unsurudur. Toplumun duygu ve düşüncelerine eşlik etmesi açısından tek bir türle sınırlı olamayan müzik, bölgeye ve topluma göre farklı muhteva ve şekillerde ifa edilebilmektedir. Söz konusu çalışmada daha çok dinî bir hüviyette değerlendirilen ve bir canlının ölümü ya da bireyi, aileyi veya toplumu temelinden etkileyen vakalar üzerine söylenmiş ve yazılmış mersiye türü konu edinilmiştir. Mersiye geleneği; Türk, Arap, Fars, Urdu ve Hint gibi pek çok edebiyatta işlenmektedir. Daha çok İslamiyet etkisiyle yayılım gösterse de icra edilen topluluktaki örf, anane ve inanç tutumundaki farklıların davranış diğer bir deyişle ritüelistik hareketlere yansımasıyla genel addedilen türlerinin dışına çıkılmasını sağlamıştır. Nitekim İslam öncesi yaşanılan coğrafyada heterodoks olarak seyreden inancın İslam sonrası senkretik bir yapıda gelişim göstermesi, yakın coğrafyada yaşayan ve hatta aynı akraba toplulukları oluşturan kitlelerin sözlü ve yazılı pek çok ürünündeki benzerlik ve farklılığının temel belirleyicilerinden biri olmuştur. İçinde barındırdığı etnisite çeşitliliği bağlamında ülkede hâkim konumda olan Farslardan sonra en fazla Türklerin yaşadığı bir ülke olarak İran da mersiye türünün farklılık arz ettiği bir ülkedir. Bu bağlamda çalışmanın ana muhtevasını Anadolu sahasından farklılık göstererek ülkenin büyük bir çoğunluğu tarafından her yıl toplu katılımlarla icra edilmesi, insanın gündelik yaşamındaki konularını işleyen sosyal boyuttan siyasi/kamusal boyuta değin kabul görmesiyle bir kontrol ve protesto işleviyle kullanılabilmesi ve icra ortamları ile icracılarının fazlalığıyla İran Edebiyatı’nın sözlü ve yazılı olarak en popüler türü olması açısından İran Türklerinin mersiye geleneği oluşturmaktadır. Sözün büyüsünün söyleyeni ve söyleneni etkilediği bir tür olarak mersiye ile İran Türkleri, dillerini ve kimliksel farkındalıklarını işleyebilmekte ve bu farkındalıklarını gizli bir protesto aracı olarak kullanabilmektedir. Dolayısıyla araştırmada, William Bascom ve İlhan Başgöz’ün işlevsel kurama katkıda bulundukları protesto işlevi de İran Türklerinin taziye geleneğine bağlı mersiye türü üzerinden incelenmeye çalışılacaktır.

show abstract

Section: Muhtevası Açısından Mersiye Geleneğiunclassified

Sosyal Kontrol Ve Gi̇zli̇ Bi̇r Protesto Araci Olarak İran Türkleri̇ni̇n Tazi̇ye Geleneği̇nde Mersi̇ye

GÖZCÜ

2023

Folklor Akademi Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Investigating Early Dramaturgy and Theatre Directing in the Shabih’khani of the Qajar Era

Kouchek-zadeh¹,

Azarm²

2022

TDR: Drama Rev

View full text Add to dashboard Cite

Scholarly research on shabih’khani, the Iranian traditional performance generally known as ta’ziyeh, has frequently portrayed creators of this theatrical form as religious devotees with little or no theatrical knowledge and expertise. Yet, newly discovered manuscripts from the Qajar era (1789 to 1925 CE/1168 to 1304 SH) contain annotations and stage directions that can be interpreted as directorial notes and dramaturgical enhancements.

show abstract

The Curious Addition of Non-Religious Characters toThe Martyrdom of Imam Husain

Deacon

2021

Iranian stud.

View full text Add to dashboard Cite

The rule of the Qajar dynasty was a vibrant period for the Iranian taʿziyeh tradition; the genre’s anonymous dramatists not only developed the verse of the central plays of the Karbala cycle but innovated new narrative content. This study investigates one such innovation, the curious appearance of two new characters in the climactic play The Martyrdom of Imam Husain. They are the Dervish of Kabul and Sultan Qais of India, both of whom Husain encounters shortly before his martyrdom and neither of whom were previously mentioned in historical literature or religious traditions pertaining to Karbala. Through analysis of fifteen taʿziyeh renditions of Husain’s martyrdom dating from 1204/1790 to the 1950s, including rare manuscripts, this study provides a date window for the incorporation of these characters and argues that they were added to complete a trilogy of trials faced by Husain at Karbala. It also traces their literary origins and considers their social significance.

show abstract

Time Out of Memory: Taziyeh, the Total Drama

Cited by 9 publications

References 2 publications

Sosyal Kontrol Ve Gi̇zli̇ Bi̇r Protesto Araci Olarak İran Türkleri̇ni̇n Tazi̇ye Geleneği̇nde Mersi̇ye

Sosyal Kontrol Ve Gi̇zli̇ Bi̇r Protesto Araci Olarak İran Türkleri̇ni̇n Tazi̇ye Geleneği̇nde Mersi̇ye

Investigating Early Dramaturgy and Theatre Directing in the Shabih’khani of the Qajar Era

The Curious Addition of Non-Religious Characters toThe Martyrdom of Imam Husain

Contact Info

Product

Resources

About