Tidal Breathing Flow-Volume Loop Analysis for the Diagnosis and Staging of Tracheal Collapse in Dogs

Abstract

Background: Tracheoscopy is generally used for the diagnosis of tracheal collapse (TC) in dogs; yet, it is costly, requires anesthesia, and can irritate the airway. The tidal breathing flow-volume loop (TBFVL) is a safe, quick, and noninvasive pulmonary function test currently used in humans.Hypothesis: TBFVL will differentiate dogs with TC from healthy controls and contribute to disease grading. Animals: Twenty-eight dogs with naturally occurring TC and 10 healthy controls. Methods: Cross-sectional, prospective clinical study: The 38 dogs were assigned to one of 4 groups based on tracheoscopy results: group A (n 5 10, healthy controls), group B (n 5 10, grade I TC), group C (n 5 10, grade II TC), and group D (n 5 8, grade III TC). The TBFVL measurement was performed on all dogs and loops were assessed for their shape. Forty-four TBFVL parameters were calculated.Results: Two types of TBFVL shapes were identified: Type I, representative of the 10 healthy controls, and Type II, representative of the 28 dogs with TC. Statistical analysis showed the dogs could be differentiated into healthy or affected by TC by 3 indices, TE/TI (expiratory time divided by inspiratory time), TI/TTOT (inspiratory time divided by total respiratory time), and EF75/IF75 (expiratory flow at end tidal volume plus 75% end tidal volume divided by inspiratory flow at end tidal volume plus 75% end tidal volume). The TC could also be graded as mild-moderate (grades I and II) or severe (grade III), showing a diagnostic value of 97.4%.Conclusion and Clinical Importance: TBFVL is accurate, quick, noninvasive, and safe and can contribute to the diagnosis of TC in dogs.

Tracheal Collapse in the dog: step by step from pathophysiology to management

“…Επί του συνολικού αριθμού των περιστατικών που προσκομίστηκαν σε μία κλινική προέκυψε ότι το ποσο στό των σκύλων με ΣΤΤ έφτανε το 0,5% (Johnson and McKiernan 1995). Αναφορικά με την Ελλάδα, και με βάση την κλινική εμπειρία των συγγραφέων επισημαίνεται ότι το νόσημα απαντάται κυρίως σε σκύλους των φυλών Poodle και Yorkshire Terrier (Pardali 2008), πιθανώς λόγω της προτίμησης των Ελλήνων ζωόφιλων στις συγκεκριμένες φυλές.…”

“…Η πλειονότητα, όμως, αφορά σε σκύλους ηλικίας 6 έως 7,5 χρόνων (Payne et al 2006), αν και σε άλλη μελέτη η μέση ηλικία ήταν τα 4 χρόνια (Buback et al 1996). Από μελέτη των συγγραφέων προέκυψε πως στην Ελλάδα η ηλικία τους κυμαίνεται από 3,5 έως 14 χρόνια (μέση ηλικία: 9 χρόνια) (Pardali 2008). Πάντως, πρέπει να σημειωθεί πως το 25% των σκύλων εμφάνισαν συμπτώματα συμβατά της ΣΤΤ από την MEDICAL SOCIETY 2010,61 ( Μέχρι σήμερα δεν έχει αναφερθεί προδιάθεση ως προς το φΰλο (Johnson 2001, Payne et al 2006, σε αντίθεση με τον άνθρωπο στον οποίο διαπιστώθηκε προδιάθεση της τραχειο μαλάκυνση ς στους άνδρες (Carden et al 2005).…”

“…Ο βήχας που αναφέρεται σε ποσοστό έως και 81% των περιστατικών, εκδηλώνεται κυρίως κατά τη διάρκεια της ημέρας όταν ο σκύλος είναι δραστή ριος (Buback et al 1996, Herrtage and White 2000, Ettinger et al 2000, Payne et al 2006. Σε όλα τα περιστατικά με ΣΤΤ που προσκομίστηκαν τα τελευταία 5 χρόνια στην Κλινική των Ζώων Συντροφιάς του Α.Π.Θ., το κύριο αίτιο προσκόμισης ήταν ο βήχας (Pardali 2008). Πολλοί ιδιοκτήτες αναφέρουν πως ο βήχας εκδηλώνεται ή επιδεινώνεται, υπό συγκεκρι μένες συνθήκες, όπως σε περιόδους έντονης διέγερσης του σκύλου, όταν αυτός χαίρεται ή εκνευρίζεται, μετά από έντονο γαύγισμα, όταν έλκεται βίαια από το περι-λαίμιο ή όταν τον σηκώνουν ή τον αγκαλιάζουν, γεγο νός που μπορεί να αποδοθεί στην αύξηση της ενδο-θωρακικής πίεσης κατά τη συγκράτηση (Johnson and McKiernan 1995, Ettinger et al 2000, Johnson 2000, Johnson 2001).…”

“…Πολλοί ιδιοκτήτες αναφέρουν πως ο βήχας εκδηλώνεται ή επιδεινώνεται, υπό συγκεκρι μένες συνθήκες, όπως σε περιόδους έντονης διέγερσης του σκύλου, όταν αυτός χαίρεται ή εκνευρίζεται, μετά από έντονο γαύγισμα, όταν έλκεται βίαια από το περι-λαίμιο ή όταν τον σηκώνουν ή τον αγκαλιάζουν, γεγο νός που μπορεί να αποδοθεί στην αύξηση της ενδο-θωρακικής πίεσης κατά τη συγκράτηση (Johnson and McKiernan 1995, Ettinger et al 2000, Johnson 2000, Johnson 2001). Επίσης, ο βήχας τείνει να επιδεινώ νεται όταν εσφαλμένα οι ιδιοκτήτες προσπαθούν να ανακουφίσουν τα ζώα κάνοντας μαλάξεις στην κοι λιακή επιφάνεια του τραχήλου κατά τη διάρκεια μιας κρίσης βήχα (Pardali 2008). Σε αρκετά περιστατικά, ενδέχεται ο βήχας να συνοδεύεται από φαρυγγική αναγωγή (Johnson 2000) και επεισόδια πνιγμονής κατά την κατανάλωση νερού ή φαγητού (Jerram and Fossum 1997, Ettinger et al 2000, Payne et al 2006.…”

“…Μάλιστα, το ποσοστό συνύπαρξης των δύο νοσημάτων κυμαίνεται από MEDICAL SOCIETY 2010,61(3) ΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ 2010 258 12,5% (Moritz et al 2004) έως 19,4% (Macready et al 2007). Στην Ελλάδα το ποσοστό φαίνεται ότι είναι υψηλότερο και προσδιορίζεται στο 35% του συνόλου των περιστατικών με ΣΤΤ, κάτι που ίσως οφείλεται στη μεγαλύτερη ηλικία διάγνωσης του νοσήματος στη χώρα μας, 9 χρόνια έναντι 4 -7,5 χρόνια σε άλλες χώρες (Buback et al 1996, Payne et al 2006, Pardali 2008.…”