Η παρούσα µελέτη διερεύνησε την επίδραση της χορήγησης θυρεοειδικήςορµόνης στην καρδιακή λειτουργία µετα – ισχαιµικά και τους πιθανούςεµπλεκόµενους µηχανισµούς. Οξύ Έµφραγµα του Μυοκαρδίου (ΟΕΜ) προκλήθηκεσε ποντίκια µέσω απολίνωσης στεφανιαίας αρτηρίας ενώ εικονικώς χειρουργηµέναποντίκια χρησιµοποιήθηκαν σαν οµάδα ελέγχου. Η διαδικασία αυτή είχε αποτέλεσµατην επιδείνωση της καρδιακής λειτουργίας στα ποντίκια µε ΟΕΜ καθώς και τησηµαντική ελάττωση των επιπέδων των θυρεοειδικής ορµόνης (ΘΟ) στο πλάσµα. ΘΟδόθηκε στα εµφραγµατικά ποντίκια σε δόση τέτοια ώστα να αποκατασταθούν ταεπίπεδα της Τ3 στο πλάσµα [οµάδα AMI – TH (A)] καθώς επίσης και σε υψηλότερεςδόσεις. Η οµάδα των εµφραγµατικών ζώων που έλαβαν ΘΟ σε υψηλότερες δόσεις, ηοποία και σηµείωσε αυξηµένη θνησιµότητα, αναφέρεται στη µελέτη ως [ΑΜΙ – ΤΗ(Β)]. Στα AMI – TH (A) ποντίκια η ΘΟ βελτίωσε σηµαντικά το κλάσµα εξώθησηςτης αριστεράς κοιλίας (EF%) [27,9%(1,4) στα εµφραγµατικά ποντίκια που δενέλαβαν ΘΟ (οµάδα AMI) έναντι 38,0(3,1) στην οµάδα ΑΜΙ – ΤΗ (Α), p<0,05],βελτίωσε τη γεωµετρία της αριστεράς κοιλίας, ενώ στην οµάδα αυτή επικράτησε ηέκφραση της α ισοµορφής της µυοσίνης (α – MHC). Στην οµάδα ΑΜΙ – ΤΗ (Β), ηχορήγηση ΘΟ οδήγησε σε αυξηµένη θνησιµότητα σε σχέση µε τα ποντίκια που δενέλαβαν ΘΟ (73% έναντι 47%, p<0,05), ενώ οι ευεργετικές επιδράσεις της χορήγησηςΘΟ δεν παρατηρήθηκαν σε όσα πειραµατόζωα επέζησαν από αυτήν την οµάδα. Σεµοριακό επίπεδο, η ΘΟ χορηγούµενη σε δόση αποκατάστασης των επιπέδων της Τ3,αύξησε µετρίως τα επίπεδα της p – Akt στο µυοκάρδιο, ενώ δεν προκάλεσε αλλαγήστα επίπεδα της p - ERK. Αντιθέτως, η χορήγηση ΘΟ σε µεγαλύτερες δόσειςοδήγησε σε επιπλέον αύξηση των επιπέδων της p – Akt, ενώ παράλληλα αύξησε καιτα επίπεδα της p – ERK. Συµπερασµατικά, η επίδραση της ΘΟ µετεµφραγµατικάµοιάζει να είναι δοσοεξαρτώµενη, γεγονός που εξαρτάται τουλάχιστον εν µέρει απότην ενεργοποίηση των σηµατοδοτικών οδών της Akt και της ERK.