The V-one-V Construction and Modification of the Verbal Domain in Cantonese

Abstract

This study deals with a syntactic analysis of the V-one-V construction that has implications on the structure of verbal modification in Cantonese. The V-one-V construction is unique in several ways, making it distinct from the cognate object construction in English or the verb-doubling construction in Cantonese. Several syntactic and semantic properties are discussed that support a syntactic analysis of V-one-V as an instance of syntactic verb copying (Corver and Nunes 2007) rather than a morphological treatment often prescribed to reduplication. The V-one-V construction consists of two copies of a verb with a number or quantifier jat1 ‘one’, loeng5 ‘two’, or gei2 ‘few’ between the copies. The construction denotes the delimitation of events, displaying interpretations of tentative, brief occurrences of events. This pattern indicates that V-one-V denotes delimitation in the senses of both counting and measuring and the choice depends on the nature of the VP, according to the data. This study also contributes to the discussion on postverbal modification as an alternative to V-one-V, which is more productive in its meaning and lexical choice.

Clause type vs. speech act: Knowledge confirmation questions in Basque

“…When BA is in declarative sentences, it refers to the speaker's DS, whereas when it is questioned, that is, in KCQs, it refers to the addressee. Following Lam (2014) and Wiltschko (2021), we could propose that BA merges in different positions (e.g. GroundP Sp and GroundP Add , in line with Wiltschko (2021)), depending on whether it takes the speaker or the addressee as its referent.…”

Pojedynek Béli I z księciem „Pomorza” – prawda historyczna czy fikcja literacka? Analiza narratologiczno-komparatystyczna rozdziału 79 Chronicon pictum oraz relacji Gesta Hungarorum

“…700) wyzwał na pojedynek Allahisa, ariańskiego buntownika 128 , aby zapobiec niepotrzebnej śmierci żołnierzy 129 . Ten jednak odmówił stoczenia z nim walki sam na sam, czym w konsekwencji doprowadził do tego, że wielu jego rycerzy zginęło na polu bitwy, a wśród poległych znalazł się również Allahis 130 Paweł Diakon, podobnie jak Grzegorz z Tours, starał się w ten sposób wykazać, że podczas gdy prawy i chrześcijański władca potrafi się poświęcić, aby uchronić poddanych przed przelewem ich krwi, tyran nie szanuje życia swoich rycerzy 131 Motyw zastępującego bitwę pojedynku władców można odnaleźć też w Antapodosis Liutpranda z Cremony. Kiedy książę Arnulf przybył z Węgier, aby zetrzeć się z Henrykiem I o to, kto powinien zostać władcą, ten zaproponował mu stoczenie pojedynku, aby zapobiec niepotrzebnej śmierci rycerzy 132 W kolejnym rozdziale Henryk wygłosił skierowaną do Arnulfa przemowę, w której zarzucił mu, że dąży do rozlewu krwi chrześcijan 133 .…”