The use of direct coercion during the management of a patient with paranoid schizophrenia - case report

Abstract

In a situation of increased aggression from a patient, which creates a danger and a threat to their own health and to other patients and staff, direct coercion is used. Such intervention is undertaken when it is necessary to protect the patient's life or health. The aim of this study is to show the specifics of care for a patient in whom an assessment of mental health during the period of intensification of symptoms of paranoid schizophrenia indicated the legitimacy of the use of direct coercion. The paper describes an individual case of a mechanically immobilized patient. To collect data about the patient, the following research techniques were used: interview, observation, measurement, and documentation analysis. The following research tools were also used in the work: interview questionnaire, a card for the application of direct coercion against a person staying in a psychiatric hospital or other medical institution or in an organizational unit of social assistance, the Modified Explicit Aggression Scale -MOAS, and the Courtauld Emotional Control Scale (CECS). Mechanical immobilization is unpleasant for both the patient and the staff. Nevertheless, it is indispensable in certain cases. Compliance with the law makes it impossible to commit abuses against a patient who has been mechanically immobilized. StreszczenieW sytuacji nasilonej agresji pacjenta, stwarzającej niebezpieczeństwo i zagrożenie dla własnego zdrowia, innych pacjentów i personelu, stosuje się przymus bezpośredni. Taką interwencję podejmuje się w razie konieczności ochrony życia lub zdrowia pacjenta i innych osób, kiedy inne interwencje nie zredukowały nasilenia zachowania agresywnego. Celem artykułu jest ukazanie specyfiki zarządzania opieką pielęgniarską nad pacjentką, u której ocena stanu zdrowia psychicznego w okresie nasilenia objawów schizofrenii paranoidalnej wskazała na zasadność zastosowania przymusu bezpośredniego. W pracy opisano przypadek pacjentki unieruchomionej mechanicznie. W celu zebrania danych o kobiecie posłużono się następującymi technikami badawczymi: wywiad, obserwacja, pomiar, analiza dokumentacji. Zastosowano również następujące narzędzia badawcze: kwestionariusz wywiadu, Karta zastosowania przymusu bezpośredniego wobec osoby przebywającej w szpitalu psychiatrycznym, innym zakładzie leczniczym albo w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej, Zmodyfikowaną skalę jawnej agresji (MOAS), Skalę kontroli emocji (CECS). Procedura unieruchomienia mechanicznego jest nieprzyjemna zarówno dla pacjenta, jak i dla personelu. Pomimo to w określonych przypadkach okazuje się niezbędna. Przestrzeganie przepisów prawa uniemożliwia popełnienie nadużyć w stosunku do pacjenta, u którego zastosowano unieruchomienie mechaniczne.