The Self and Its Nature: A Psychopathological Perspective on the Risk-Reducing Effects of Environmental Green Space for Psychosis

Abstract

Epidemiological studies have shown that environmental green space contributes to the reduction of psychosis incidence in the population. Clarifying the psychological and neuro-functional mechanisms underlying the risk-decreasing effects of green surroundings could help optimize preventive environmental interventions. This perspective article specifically aims to open a new window on the link between environmental green space and psychosis by considering its core psychopathological features. Psychotic disorders, such as schizophrenia, are essentially characterized by self-disturbances. The psychological structure of the self has been described as a multidimensional phenomenon that emerges from the reciprocal interaction with the environment through intrinsic and extrinsic self-processes. The intrinsic self refers to the experience of mental activity and environmental information as inherently related to one’s own person, which involves self-referential processing, self-reflection, memory, interoception, and emotional evaluation. The extrinsic self refers to sensorimotor interactions with the environment and the sense of agency, that is, the experience of being the source of one’s own actions and the multisensory consequences thereof. In psychosis, anomalous self-processing has been related to a functional fragmentation of intrinsic and extrinsic self-processes and related brain networks. Moreover, evidence from cognitive neuroscience suggests that green space could have beneficial effects on self-related processing. Based on the literature, it could be hypothesized that self-processing is involved in mediating the beneficial effects of green space for psychosis. Considering the multidimensionality of the self, it is proposed that urban green space design aimed at improving mental health ideally impacts the complexity of self-facets and thus restores the individual’s self.

Therapeutic mountain hiking in psychiatric rehabilitation

“…Równocześnie interwencje oparte na kontakcie z przyrodą znajdują zastosowanie w procesie zdrowienia osób z zaburzeniami psychicznymi. Coraz liczniejsze doniesienia wskazują na korzyści płynące z oddziaływań terapeutycznych w środowisku naturalnym podejmowanych w ramach rehabilitacji psychiatrycznej (Adams i Morgan, 2016;Berman et al, 2012;Boers et al, 2018;Bragg i Atkins, 2016;Bragg i Leck, 2017;Ebisch, 2020;Engemann et al, 2018Engemann et al, , 2019Shanahan et al, 2019). Szczególnym rodzajem interwencji bazującej na kontakcie z naturą jest terapia w środowisku górskim (Grainer et al, 2017).…”

“…Szereg badań wskazuje na związek między kontaktem z naturą a utrzymaniem i poprawą zdrowia psychicznego populacji (Bratman et al, 2019(Bratman et al, , 2012Chang et al, 2020;Hartig et al, 2014;MacKerron i Mourato, 2013;Roe et al, 2013;Tillmann et al, 2018;Twohig-Bennett i Jones, 2018;Vujcic et al, 2017). W szczególności coraz więcej prac sugeruje, że kontakt z naturą jest czynnikiem protekcyjnym w przewlekłych zaburzeniach psychicznych -psychotycznych (Boers et al, 2018;Ebisch, 2020;Engemann et al, 2018Engemann et al, , 2019Engemann et al, , 2020 czy depresyjnych (Sarkar et al, 2018). W dobie pandemii COVID-19 kontakt z przyrodą może być jedną z nielicznych dostępnych aktywności rekreacyjnych czy strategii radzenia sobie ze stresem i pośrednio wpływać na utrzymanie dobrostanu psychicznego (Soga et al, 2021;Slater et al, 2020).…”