The role of obesity and diet in urological carcinogenesis

Mydlo,; Kanter,; Král,; Macchia,

doi:10.1046/j.1464-410x.1999.00793.x

Cited by 18 publications

(3 citation statements)

References 87 publications

(105 reference statements)

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…25,26 In some studies, CT scans have been used to accurately calculate BMI and body fat distribution, but was cost prohibitive in our study. In addition, this is a small sample to collect data from compared to the other much larger studies which have examined relationships between BMI and cancer.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 97%

A pilot study analyzing PSA, serum testosterone, lipid profile, body mass index and race in a small sample of patients with and without carcinoma of the prostate

Mydlo

Tieng

Volpe

et al. 2001

Prostate Cancer Prostatic Dis

View full text Add to dashboard Cite

Androgens, diet, race and obesity are thought to play some roles in the pathogenesis of prostate cancer. We wanted to evaluate if there were any interrelationships between prostate speci®c antigen (PSA), serum testosterone, serum cholesterol, HDL, triglycerides, body mass index (BMI) and race, in older patients with and without prostate cancer (CaP). We evaluated 308 patients referred to urologists in private practice of®ces and clinics with and without prostate cancer with regard to race, serum PSA, age, serum testosterone, full lipid pro®le, height and weight, and stage of cancer. We used multivariate analysis, Fisher's exact test and t-tests as well as logistic regression analysis. Data was analyzed using SPSS computer software, and P-values`0.05 were considered statistically signi®cant. Signi®cantly higher levels of serum testosterone were found in black men with CaP than black men without CaP (526 /728 vs 404 /719, respectively.) We also found signi®cantly higher levels of serum testosterone in white men with CaP than white men without CaP (409 /720 vs 302 /714, respectively, P`0.05). HDL was higher in black men than white men, and triglycerides were higher in white men than black men. Cholesterol was similar across all groups, but BMI was highest in white men with CaP. We also found a signi®cant association between BMI and pathological stage of prostate cancer patients among both black and white men (P`0.05). Our study demonstrated that black men who developed CaP had higher serum testosterone levels, on average, than white men who developed CaP. Furthermore, BMI was highest in white men developing CaP compared to black men, but we found a signi®cant association between pathological stage and BMI in both black and white patients. Although it is controversial whether obesity is considered to be a risk factor for prostate cancer, this small pilot study suggests that BMI may play a role in the progression of the disease once it is established. Prostate Cancer and Prostatic Diseases (2001) 4,101±105.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 97%

A pilot study analyzing PSA, serum testosterone, lipid profile, body mass index and race in a small sample of patients with and without carcinoma of the prostate

Mydlo

Tieng

Volpe

et al. 2001

Prostate Cancer Prostatic Dis

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Adipose tissue may have a central role in carcinogenesis; it is a source of angiogenic growth factors and a store for lipids, which may alter immune competence by interfering with macrophage function, and may serve as a source for mutagenic peroxidized lipids and gonadal steroid precursors, which have been implicated in several types of tumour [13]. More specifically, obesity is associated with endocrine changes, e.g.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Obesity in relation to prostate cancer risk: comparison with a population having benign prostatic hyperplasia

et al. 2003

View full text Add to dashboard Cite

RESULTSThe study included 194 cases and 194 controls; their median (range) age at operation was 69.5 (50-88) years in both groups, and the BMI 26.1 (16.6-38.1) kg/m 2 in the cancer and 25.7 (15.1-36.8) kg/m 2 in the BPH group. The difference between the groups was not significant ( P = 0.06). Obesity was significantly associated with prostate cancer, with an odds ratio (95% confidence interval) of 2.47 (1.41-4.34). Cases with advanced disease had a higher BMI than those with localized disease, but when age was considered the difference was not significant. CONCLUSIONIn general the BMI was not significantly associated with prostate cancer when compared with men having BPH. However, obese men had 2.5 times the risk of having prostate cancer. KEYWORDSbody mass index, obesity, prostatic neoplasm, benign prostatic hyperplasia, risk factors, case-control study

show abstract

“…-Νεοπλασµατικές: Καρκίνος οισοφάγου, παχέως εντέρου, ορθού, ήπατος, χοληδόχου κύστεως, παγκρέατος, νεφρού, στοµάχου, προστάτη, µαστού, µήτρας, τραχήλου, non-Hodgkin λέµφωµα, πολλαπλούν µυέλωµα, µε µέση αύξηση κατά 33% στους παχύσαρκους[119][120][121]. Ενοχοποιούνται η κεντρικού τύπου παχυσαρκία και οι ελεύθερες ρίζες, η υπεροξείδωση των λιπιδίων και τα χαµηλά επίπεδα λιποδιαλυτών βιταµινών, όπως η βιταµίνη Ε[122][123][124][125][126].-Ουρολογικές: Ακράτεια ούρων[82].-Νευρολογικές: Ιδιοπαθής Ενδοκράνια Υπέρταση (µπορεί να προκαλέσει τύφλωση -χρειάζεται επείγουσα αποσυµπίεση του οπτικού νεύρου)[83]. Η αυξηµένη ενδοκοιλιακή πίεση αυξάνει την ενδοθωρακική πίεση, η οποία µε τη σειρά της µειώνει τη φλεβική επιστροφή από τον εγκέφαλο, αυξάνοντας την ενδοκράνια πίεση[84,85].…”

unclassified

Επίδραση Της Επιμήκους Γαστρεκτομής Με Ή Χωρίς Εκτομή Του Επιπλόου Στην Ευαισθησία Στην Ινσουλίνη, Στην Έκκριση Των Ορμονών Του Γαστρεντερικού Και Στα Επίπεδα Των Λιποκυτταροκινών Σε Ασθενείς Με Σοβαρού Βαθμού Παχυσαρκία

Sdralis¹,

Σδράλης²

View full text Add to dashboard Cite

ΣΚΟΠΟΣ: Ο αυξηµένος σπλαχνικός λιπώδης ιστός αποτελεί σηµαντικό παράγοντακινδύνου για µεταβολικές επιπλοκές, που συσχετίζονται µε την παχυσαρκία, καιπροάγει µία ήπιου βαθµού χρόνια φλεγµονώδη διαδικασία. Το επίπλουν έχει απόκαιρό εµπλακεί στη, σχετιζόµενη µε την παχυσαρκία, µεταβολική δυσλειτουργία.Αυτό βασίζεται στη σηµαντική του λειτουργία, της έκκρισης αντιποκινών. Η ιδέα τηςεκτοµής του µείζονος επιπλόου, στον ίδιο χρόνο µε µία βαριατρική επέµβαση, έχειπροταθεί για την βελτίωση των µεταβολικών µεταβολών και την µεγιστοποίηση τηςαπώλειας βάρους. Ο σκοπός της συγκεκριµένης µελέτης ήταν να προσδιορίσει εάν ηεκτοµή του µείζονος επιπλόου, στον ίδιο χρόνο µε τη λαπαροσκοπική επιµήκηγαστρεκτοµή, έχει κάποια επίδραση στο µεταβολικό προφίλ, την έκκριση τωναντιποκινών, το στάτους της φλεγµονής και την απώλεια βάρους, σε βραχύ ή µακρόβάθος χρόνου.ΜΕΘΟΔΟΙ: Τριάντα – ένας παχύσαρκοι ασθενείς (Δείκτης Μάζας Σώµατος (ΒΜΙ):42.49±2.03 Kg/m2 ) τυχαιοποιήθηκαν σε δύο οµάδες, λαπαροσκοπικής επιµήκουςγαστρεκτοµής, µε ή χωρίς επιπλεκτοµή. Αντιπονεκτίνη, Οµεντίνη, Ιντερλευκίνη-6(IL-6), tumor necrosis factor-α ((TNF-α), C-αντιδρώσα πρωτεΐνη υψηλήςευαισθησίας (hs-CRP), high-density lipoprotein (HDL) χοληστερόλη, γλυκόζηνηστείας, ινσουλίνη και αντίσταση στην ινσουλίνη (εκτιµωµένη µε εφαρµογή Quickie Test) µετρήθηκαν και εκτιµήθηκαν προεγχειρητικά και 7 µέρες, 1, 3 και 12µήνες µετεγχειρητικά.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Κατά τη µετεγχειρητική παρακολούθηση, στη διάρκεια τουπρώτου χρόνου, ο δείκτης µάζας σώµατος µειώθηκε αξιοσηµείωτα και συγκριτικάκαι στις δύο οµάδες (Ρ<0.001). Τα επίπεδα της ινσουλίνης, IL-6 και hs-CRP,µειώθηκαν σηµαντικά σε σχέση µε τις τιµές αναφοράς (προεγχειρητικά) (Ρ<0.05) καιστις δύο οµάδες, χωρίς στατιστικά σηµαντική διαφορά µεταξύ τους. Τα επίπεδααντιπονεκτίνης και HDL αυξήθηκαν οµοίως και σηµαντικά, συγκρινόµενα µε ταεπίπεδα αναφοράς (Ρ<0.001) και στις δύο οµάδες. Τα επίπεδα της Οµεντίνηςαυξήθηκαν σηµαντικά (Ρ<0.05) στην οµάδα ελέγχου (επιµήκης γαστρεκτοµή, χωρίςεκτοµή του επιπλόου) και παρέµειναν χαµηλά στην οµάδα της επιπλεκτοµής(επιµήκης γαστρεκτοµή + επιπλεκτοµή), στο ένα έτος µετεγχειρητικά. Δεν υπήρξεστατιστικά σηµαντική διαφορά στη µεταβολή των επιπέδων TNF-α σε κάθε οµάδα.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα, µέχρι τώρα, θεωρητικά πλεονεκτήµατα της επιπλεκτοµής,όσον αφορά την απώλεια βάρους και το µεταβολικό σύνδροµο, δεναντικατοπτρίζονται στην προοπτική αυτή µελέτη. Επιπλέον, δοθέντος τουπροστατευτικού ρόλου της οµεντίνης σε συνδυασµό µε τη θετική συσχέτισηή της µετα επίπεδα αντιπονεκτίνης πλάσµατος και HDL, ήδη γνωστώνκαρδιοπροστατευτικών πρωτεϊνών, ανακύπτουν ερωτήµατα γύρω από την αρνητικήεπίδραση της επιπλεκτοµής και καρδιαγγειακής φυσιολογίας, σε βάθος χρόνου

show abstract

The role of obesity and diet in urological carcinogenesis

Cited by 18 publications

References 87 publications

A pilot study analyzing PSA, serum testosterone, lipid profile, body mass index and race in a small sample of patients with and without carcinoma of the prostate

A pilot study analyzing PSA, serum testosterone, lipid profile, body mass index and race in a small sample of patients with and without carcinoma of the prostate

Obesity in relation to prostate cancer risk: comparison with a population having benign prostatic hyperplasia

Contact Info

Product

Resources

About