The Relationships between Turkish Learning Attitudes and Motivational Barriers to Learning Turkish of Students Who Learn Turkish as a Foreign Language

Abstract

Bu araştırmada Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin Türkçe öğrenme tutumları ile Türkçe öğrenmeye yönelik motivasyon engelleri arasındaki ilişkilerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Katılımcıların görüşleri ilk önce betimlemiş, çeşitli değişkenlere göre karşılaştırılmış, son olarak da iki değişken arasındaki ilişki belirlenmeye çalışılmıştır. İlişkisel tarama modelindeki araştırmanın örnekleminde 342 üniversite öğrencisi bulunmaktadır. Araştırmanın verileri “Türkçe Öğrenme Tutum Ölçeği” ve “Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlere Yönelik Motivasyon Engelleri Anketi” ile toplanmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistikler, t-testi, tek yönlü varyans analizi ve Pearson korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, katılımcılar yüksek düzeyde bir Türkçe öğrenme tutumuna sahiptir. Katılımcılar sıra ile en yüksek tutuma bilişsel, duyuşsal ve devinişsel boyutlarda sahiptir. Katılımcıların, bilişsel, duyuşsal ve devinişsel tutumları cinsiyete; duyuşsal tutumları eğitim alanına göre farklılaşmaktadır. Öğrenciler genel olarak düşük düzeyde bir motivasyon engeli hissetmektedir. En çok motivasyon engeli hissedilen konular sırasıyla, öğretmenlerin yetkinliği ve öğretme stilleri, öğrencilerin hisleri ile ilgili engeller, iletişim engelleri ve yetersiz materyal kullanımı ile ilgilidir. Katılımcıların öğrencilerin hisleri ile ilgili engeller, iletişim engelleri ve motivasyon engelleri toplam puandaki görüşleri cinsiyete; öğrencilerin hisleri ile ilgili engeller ve motivasyon engelleri toplam puandaki görüşleri ana dile; yetersiz materyal kullanımı ile ilgili görüşleri eğitim alanına göre istatistiksel olarak farklılaşmaktadır. Katılımcıların Türkçe öğrenme tutumu ve alt boyutları ile motivasyon engelleri ve alt boyutları arasında orta ve düşük düzeyde, ters yönde, anlamlı ilişkiler vardır.