The Principle of Good Faith in the International Law

Abstract

STRESZCZENIECelem tego artykułu jest przedstawienie jednej z najbardziej fundamentalnych zasad prawa międzynarodowego. Zgodnie z art. 38 (1) (c) Statutu MTS zasada dobrej wiary jest ogólną zasadą prawa uznaną przez narody cywilizowane, a zatem stanowi formalne źródło prawa międzynarodowego. Bez wątpienia wciąż ogromne kontrowersje budzi charakter, znaczenie, treść i zakres tej zasady. Należy podkreślić, iż pojęcie "dobrej wiary" jest niejasne i trudno jest wskazać jedną, powszechnie uznaną jej definicję. Zasada dobrej wiary znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach prawa międzynarodowego. Najbardziej znaczące jest prawo traktatów. Dobra wiara jest stosowana od momentu zawarcia traktatu aż po jego wygaśnięcie. Odnosi się także do doktryny (o węższym zakresie stosowania) zakazu nadużycia praw, która stanowi najbardziej kontrowersyjny aspekt tej zasady. Kolejną konkretyzacją dobrej wiary jest dobrze ugruntowana zasada estoppel. Ponadto zasada dobrej wiary jest stosowana w trakcie negocjacji. Dobra wiara pełni funkcję pośrednią pomiędzy regułami a zasadami. Co więcej, określa sposób przestrzegania istniejących reguł prawa międzynarodowego i ogranicza sposób ich wykonywania.Słowa kluczowe: dobra wiara; ogólne zasady prawa; zasady prawa międzynarodowego; traktaty; nadużycie praw; estoppel; negocjacje WSTĘP W wykładzie wygłoszonym w 1957 r. w Haskiej Akademii Prawa Między-narodowego Sir G. Fitzmaurice stwierdził, iż zasadą lub ogólną zasadą prawa określa się głównie to, co nie jest regułą (rule), ale leży u podstaw reguł (rule), wyjaśnia je i stanowi ich uzasadnienie. Reguła (rule) odpowiada na pytanie "co", Pobrane z czasopisma Studia Iuridica Lublinensia http://studiaiuridica.umcs.pl

Qui tacet consentire videtur si loqui debuisset ac potuisset v. quo tacet neque negat neque utique fatetur (he who remains silent is considered to consent, if he must and can speak v. he who remains silent neither rejects nor accepts-affirms)

“…The estoppel produces its effects and silence manifests the consent of the State or is intentionally maintained (Lis, 2016).…”