“…Οι παράγοντες αυτοί είναι η παρουσία δύο αλληλεπιδρώντων ενεργών κέντρων για τη θυροξίνη στην TTR, η παρουσία δευτερευόντων ενεργών κέντρων για τη θυροξίνη στην αλβουμίνη, καθώς και η παρουσία ανταγωνιστών της Τ4 για τις ίδιες θέσεις δέσμευσης στις πρωτεΐνες. Λόγω της πολυπλοκότητας των υπολογισμών στα θεωρητικά αυτά μοντέλα, είναι συχνά απαραίτητη η χρήση ειδικών λογισμικών προγραμμάτων σε ηλεκτρονικό υπολογιστή[86,87].Οι θυρεοειδικές και οι στεροειδείς ορμόνες βρίσκονται στην κυκλοφορία σε δύο μορφές, την ελεύθερη και τη δεσμευμένη στις πρωτεΐνες. Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα ποια από τις δύο μορφές ασκεί τη βιολογική δράση.…”